uklady TTL, Elektronika, informatyka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Temat: Układy TTL - liczniki, przerzutniki, rejestry.
1. Liczniki
a) Wprowadzenie
Licznikiem nazywa się układ cyfrowy służący do zliczania liczby impulsów podanych
na jego wejście zliczające. Ogólnie licznik zawiera pewną liczbę n przerzutników
odpowiednio ze sobą połączonych. Liczba n określa maksymalną (pełną) pojemność licznika
równą 2
n
. Zapełnienie licznika kończy cykl pracy licznika, po czym wraca on do stanu
początkowego. Długością S cyklu licznika nazywa się liczbę wyróżnialnych stanów
logicznych, przez które licznik przechodzi cyklicznie. Jeśli licznik ma S (przy czym S<=2
n
)
wyróżnialnych stanów, to określa się go jako licznik module S (np. licznik modulo 10 jest
licznikiem dziesiętnym, tzw. dekadą liczącą). Stan licznika odpowiada liczbie zliczanych
impulsów, wyrażanej w określonym kodzie. Licznik zliczający impulsy w naturalnym kodzie
dwójkowym jest nazywany licznikiem dwójkowym. liczniki dziesiętne mogą zliczać w
różnych kodach dwójkowo-dziesiętnych, chociaż najczęściej jest to kod BCD 8421 lub kod
Aikena 2421. Ze względu na sposób realizacji (tryb pracy) rozróżnia się liczniki asynchro-
niczne (szeregowe) i synchroniczne (równoległe). Ogólny symbol licznika podano na
poniższym rysunku:
W celu polepszenia funkcjonalności działania liczniki mogą mieć jeszcze inne wejścia i
wyjścia. Czas ustalania się zawartości licznika zależy od czasów propagacji użytych
przerzutników.
Na ogół liczniki asynchroniczne (szeregowe) są powolniejsze niż synchroniczne, lecz mają
zwykle prostszą strukturę logiczną. Szybkość działania liczników określa się podając
maksymalną częstotliwość impulsów zliczanych. Zawartość licznika podczas zliczania może
wzrastać lub maleć. Liczniki, w których jest możliwy tylko jeden z tych sposobów zliczania,
nazywa się jednokierunkowymi. Liczniki umożliwiające liczenie impulsów w obu kierunkach
określa się jako dwukierunkowe (rewersyjne).
Liczniki scalone znajdują zastosowanie, przede wszystkim do bezpośredniego zliczania
impulsów (w tym znaczeniu mogą służyć do pomiaru częstotliwości, dzielenia przez N itp.).
Przy użyciu liczników buduje się również układy arytmetyczne. Układy te charakteryzują się
prostą strukturą logiczną oraz niewielką szybkością działania, która jednak wystarcza w wielu
zastosowaniach. Specjalną grupę układów stanowią tzw. liczniki programowane.
b) Różnice między licznikami asynchronicznymi i synchronicznymi.
1
Przykłady liczników asynchronicznego i synchronicznego podano na rysunku:
Licznik synchroniczny charakteryzuje się tym, że wejścia taktujące wszystkich przerzutników
są połączone równolegle, zapewniając jednoczesne zmiany stanów przerzutników w takt
odpowiedniego zbocza impulsu zliczanego. O tym, które przerzutniki mają zmienić
każdorazowo swój stan, decyduje odpowiedni układ kombinacyjny. Do układu
kombinacyjnego są bowiem doprowadzane zwrotnie stany wyjść Q przerzutników oraz inne
sygnały wejściowe P zadane warunkami pracy licznika. W liczniku asynchronicznym
przerzutniki są połączone szeregowo, a impulsy zliczane są doprowadzane do pierwszego
przerzutnika, co oznacza, że zmiany na wyjściach licznika nie występują jednocześnie. W
przypadku asynchronicznego licznika dwójkowego zmiana stanu wyjścia przerzutnika
powoduje zmianę wyjścia następnego przerzutnika.
2. Przerzutniki
a) Wprowadzenie
Przerzutnikiem bistabilnym jest nazywany układ elektroniczny, charakteryzujący się
istnieniem dwóch stanów wyróżnionych równowagi trwałej, przy czym dla przejścia z
jednego stanu do drugiego jest konieczne doprowadzenie sygnału zewnętrznego
wyzwalającego krótkotrwały proces generacji. Przerzutnik bistabilny jest podstawowym
elementem cyfrowych układów sekwencyjnych. Ponieważ przerzutnik pamięta jeden bit
informacji, stąd może być nazwany także jednobitową komórką pamięci lub jednostką
2
pamięci. Ogólny symbol graficzny przerzutnika przedstawiono na rysunku:
Przerzutnik ma pewną liczbę wejść i z reguły dwa wyjścia. Wyjścia Q i -Q tworzą
przeciwstawną parę komplementarną. Stan logiczny wyjścia Q uważa się za stan przerzutnika.
Przykładowo, gdy na wyjściu Q jest stan logiczny "l", to określa się, że Przerzutnik jest w
stanie "l", natomiast gdy Q = O, to mówi się, że Przerzutnik jest w stanie "O". Wejścia mogą
być następujące: informacyjne, przygotowujące i taktujące. Na wejścia informacyjne
(powszechnie oznaczane literami SR, JK, T, D) podaje się odpowiednie stany stosownie do
przesyłanej informacji. Wejście taktujące C (ang. Clock), zwane inaczej synchronizują-cym
lub wyzwalającym, służy do podawania sygnałów (impulsów) taktujących. W wejście
taktujące są wyposażone przerzutniki synchroniczne. Wejście przygotowujące: wpisujące Pr
(ang. Preset) i zerujące Cl (ang. Clear) -- oznaczane również często symbolami S (ang. Set) i
R (ang. Reset) -- służą do ustalenia stanu przerzutnika niezależnie od stanu wejść
informacyjnych oraz stanu wejścia taktującego. Przerzutniki bistabilne mogą być
asynchroniczne i synchroniczne. Przerzutniki asynchroniczne pracują bez sygnału
taktującego, a stan przerzutnika ustala się bezpośrednio w wyniku zmiany stanu wejść.
Przerzutniki synchroniczne pracują z udziałem sygnału taktującego, a stan wejść
informacyjnych jest przekazywany na wyjście w chwilach występowania narastającego lub
opadającego zbocza sygnału taktującego (zazwyczaj wykorzystuje się zbocze opadające).
Prawie wszystkie przerzutniki wytwarzane w postaci scalonej są przerzutnikami
synchronicznymi. Przerzutniki z obu grup mogą być statyczne (potencjałowe) i dynamiczne
(impulsowe). Stan przerzutnika statycznego ustala się w wyniku zaistnienia na wejściach
odpowiednich poziomów napięć (zera i jedynki logicznej), natomiast stan przerzutnika
dynamicznego -- wskutek zmiany poziomu napięcia z wartości O na l lub odwrotnie. Pracę
przerzutnika można przedstawić w różny sposób, np. za pomocą tablicy przejść, tablicy
wzbudzeń, wykresu czasowego, grafu. Najczęściej działania logiczne przerzutnika ilustruje
się za pomocą tablicy przejść (stanów). Tablice wzbudzeń odgrywają ważną rolę przy
projektowaniu układów sekwencyjnych. Umożliwiają one wyznaczenie funkcji logicznych,
określających sygnały wzbudzeń wejść informacyjnych. Zastosowania przerzutników są
bardzo szerokie. Przede wszystkim przerzutniki wykorzystuje się do budowy rejestrów
przesuwających, liczników, układów sterowania wskaźników alfanumerycznych i innych
układów sekwencyjnych.
b) Działanie asynchronicznego przerzutnika SR
Przerzutnik SR, zwany tak od słów angielskich Ser (pol. ustaw) i Reset (pol. kasuj), jest
najprostszym układem przerzutnika bistabilnego. Symbol graficzny i tablicę przejść
przerzutnika SR podano na rysunku:
Normalnym stanem spoczynkowym przerzutnika jest stan zerowych sygnałów wejściowych,
to jest stan wejść S = O i R = O, podczas którego stan przerzutnika nie zmienia się (innymi
słowy, Przerzutnik pamięta swój stan poprzedni). Dla S = O i R = 1 Przerzutnik zostaje
wyzerowany (czyli Q = 0). Przy S = 1 oraz R = O następuje zmiana stanu przerzutnika na Q =
1. Stany jednoczesnych sygnałów l na obu wejściach przerzutnika są niedozwolone, gdyż
3
wówczas oba wyjścia (Q i -Q) powinny być w stanie O, co jest sprzeczne z założeniem, że w
przerzutniku jedno wyjście jest negacją drugiego. W praktyce na wyjściach przerzutnika
ustaliłyby się stany przeciwstawne, tyle tylko, że nie można by ich było jednoznacznie
określić. Byłoby to bowiem zależne od właściwości fizycznych elementów wewnętrznych
przerzutnika (np. czasów propagacji bramek), jak również innych czynników wpływających
w sposób przypadkowy na ustalenie się stanów wyjściowych. Poza tym zauważmy, że gdyby
w następnej kolejności pojawił się jednocześnie stan logiczny O na wejściach S i R (funkcja
pamiętania), to stan przerzutnika znów nie mógłby być jednoznacznie określony. Przerzutnik
statyczny SR można łatwo zrealizować z różnych elementów logicznych. Najczęściej
wykonuje się go z elementów NOR lub NAND (rysunek).
Należy jednak zwrócić uwagę, że Przerzutnik SR zbudowany z elementów NAND zmienia
SWÓJ stan przy doprowadzeniu do wejścia S lub R sygnału 0. zatem odwrotnie niż
Przerzutnik wykonany z elementów NOR, który zmienia swój stan przy doprowadzeniu do
wejścia S lub R sygnału l. Dla przerzutnika zrealizowanego z elementów NAND wyklucza się
kombinację stanu wejść S = R = O (dla przerzutnika wykonanego z elementów NOR jest
wykluczona kombinacja stanu wejść S = R = 1). Przerzutnik zbudowany z elementów NAND
ze względu na negowanie sygnałów wejściowych bywa nazywany przerzutnikiem -S-R lub
przerzutnikiem RS.
c) przerzutnik JK
Przerzutnik JK może być uważany za rozwiniętą wersję przerzutników SR, gdyż mając
podobne właściwości logiczne nie ma stanów wejściowych niedozwolonych. Jest zatem
możliwe jednoczesne doprowadzenie do obu wejść zarówno sygnałów 1, jak i sygnałów 0.
Ideę realizacji przerzutnika JK z elementów NAND pokazano na rysunku poniżej, gdzie
również podano tablicę przejść tego układu.
4
Należy jednak zaznaczyć, że układ w postaci przedstawionej na tym rysunku nie może być
praktycznie zbudowany, gdyż przy wyzwalaniu potencjałowym (szerokimi impulsami),
wskutek jednoczesnego doprowadzenia sygnałów l na oba wejścia w układzie wystąpiłaby
generacja. Z tego względu scalone przerzutniki JK są wykonywane w tzw. systemie "Master-
Slave", to jest złożonym systemie wyzwalania potencjałowego na zboczach impulsu
taktującego.
d) Wyzwalanie dwustopniowe "Master-Slave" przerzutników synchronicznych
Prosty przerzutnik asynchroniczny sr zbudowany z dwóch bramek NAND (ang. Latch -
zatrzask) bywa bardzo często stosowany jako element składowy innych bardzo złożonych
bloków. Na rys. 2.1.a na oba wejścia przerzutnika sr wprowadzono dodatkowy układ
bramkujący, który umożliwia synchronizację pracy przerzutnika. uzyskuje się w ten sposób
przerzutnik synchroniczny SR. Kaskadowe połączenie dwóch takich przerzutników jak na
rys. 2.1.c stanowi układ SR taktowany dwustopniowo.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •