UJ - skrypt do ćw. z MS, chemia produktów naturalnych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum
Katedra Chemii Organicznej
Spektroskopia masowa
Materiały do ćwiczeń
Barbara Drożdż
Kraków 2011
Collegium Medicum UJ, Katedra Chemii Organicznej,
Barbara Drożdż
2
Spektroskopia Masowa – skrypt 2011
Collegium Medicum UJ, Katedra Chemii Organicznej,
Barbara Drożdż
Spis treści
Wstęp ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
2
Budowa spektrometru masowego ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
2
Układ wprowadzenia próbki ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
3
Jonizacja związku ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
3
Analizator jonów ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
3
Detekcja i rejestracja jonów ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
4
Sposoby przedstawiania masy ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
5
Bezwzględna masa atomowa i cząsteczkowa ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
5
Masa atomowa i cząsteczkowa ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
5
Masa molowa pierwiastków i cząsteczek ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
5
Masa izotopowa ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
5
Średnia ważona masa atomowa i cząsteczkowa ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
6
Masa w spektroskopii MS ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
7
Widmo masowe ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
8
Rodzaje jonów na widmie MS ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
8
Jon molekularny ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
8
Jony fragmentacyjne ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
9
Piki izotopowe ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
9
Określenie ilości atomów węgla ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
10
Wskazania na obecność azotu ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
10
Wskazania na obecność atomów chloru ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
10
Wskazania obecności atomów bromu ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
12
Fragmentacja związków organicznych ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
13
Główne drogi rozpadu ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
13
Rozszczepienie  ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
13
Przegrupowanie McLafferty’ego ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
13
Efekt orto ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
14
Charakterystyka dróg rozpadu głównych grup związków organicznych ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
14
Węglowodory nasycone ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
14
Węglowodory nienasycone ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
16
Węglowodory aromatyczne ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
16
Alkohole ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
18
Fenole ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
20
Aldehydy i ketony ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
21
Kwasy karboksylowe ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
24
Aminy ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
26
Związki nitrowe ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
26
Interpretacja widma masowego ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
27
Bibliografia ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
28
Zadania ∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙∙
29
3
Spektroskopia Masowa – skrypt 2011
Collegium Medicum UJ, Katedra Chemii Organicznej,
Barbara Drożdż
Wstęp
Spektroskopię masową (MS) zalicza się do metod spektroskopowych tylko dlatego, że
jej wyniki przedstawiane są w postaci widm (spektrum). W spektroskopii tej nie wykorzystuje
się zjawiska absorpcji ani emisji promieniowania elektromagnetycznego jak to ma miejsce w
spektroskopiach UV, IR czy NMR.
Widmo masowe obrazuje rozpad cząstek analizowanej substancji na mniejsze,
naładowane dodatnio fragmenty powstające pod wpływem różnych czynników jonizujących.
Mieszanina powstałych jonów jest rozdzielana w polu magnetycznym wg stosunku ich masy
do ładunku (m/z). Jony docierając do detektora wywołują przepływ prądu o natężeniu
proporcjonalnym do ich ilości. Zmiany te przedstawiane są graficznie w postaci wykresu, na
którym na osi rzędnych zaznaczana jest intensywność sygnałów, a na osi odciętych wartość
stosunku masy jonów do ich ładunku, z dokładnością odpowiadającą rozdzielczości aparatu,
nie większą niż jedną jednostkę masy (unit 1u = 1.66·10
-27
kg). Spektroskopia masowa jest
metodą pozwalającą wyznaczyć masę cząsteczkową badanego związku oraz masy
fragmentów na jakie ten związek rozpada się w trakcie jonizacji w spektrometrze masowym.
Budowa spektrometru masowego
Istnieje wiele modeli spektrometrów masowych, ich budowa zależy od rodzaju
zastosowań i wymaganej dokładności prowadzonych pomiarów. We wszystkich
spektrometrach można jednak wyróżnić te same główne elementy konstrukcji: układ
wprowadzania próbki, komorę jonizacyjną, analizator, detektor jonów oraz rejestrator ( rys.1).
Rys.1 Schemat budowy spektrometru masowego z jonizacją elektronową.
4
Spektroskopia Masowa – skrypt 2011
Collegium Medicum UJ, Katedra Chemii Organicznej,
Barbara Drożdż
Układ wprowadzenia próbki
Istnieje kilka sposobów wprowadzania badanej próbki do spektrometru masowego.
Wybór metody dla danego związku zależy od jego lotności i trwałości w wysokiej
temperaturze (nawet do 300
o
C). Zwykle badana substancja jest przeprowadzana w parę o
bardzo niskim ciśnieniu panującym w całym aparacie (rzędu 10
-4
Pa). Wysoka próżnia
pozwala na uniknięcie zderzeń między powstającymi jonami i cząsteczkami. Przeprowadzona
w stan gazowy próbka jest kierowana do komory, w której ulega jonizacji.
Jonizacja związku
Ponieważ działanie spektrometru masowego opiera się na odchylaniu strumienia
adanej substancji w polu magnetycznym, analizowane cząsteczki muszą mieć
W pierwszym etapie analizy badane cząsteczki przeprowadza się w jony.
Jonizację próbki można wywołać wieloma sposobami między innymi działaniem
strumienia elektronów (EI), jonizacją chemiczną (CI), rozpylaniem w polu elektrycznym
(ES).
Jedną ze stosowanych metod jest jonizacja wiązką elektronów (EI). Elektrony
używane do jonizacji mają energię rzędu 15-100eV (standardowe widma masowe związków
organicznych otrzymuje się przy wartościach 70eV). Taka energia znacznie przewyższa
pierwszy potencjał jonizacji (wynoszący np. dla atomu wodoru 13.6eV, dla atomu węgla
11.3eV) i dostarcza powstałym jonom dużo wyższej energii niż posiadają substraty w
zwykłych reakcjach chemicznych. Wysoka energia dostarczona cząsteczce może powodować
rozerwanie każdego wiązania i powstanie jonów, których nie spotyka się w innych warunkach
np. w reakcjach chemicznych. W spektrometrze masowym oprócz procesów rozerwania
wiązań w badanym związku, zachodzą również reakcje wewnątrzcząsteczkowych
przegrupowań. W wyniku jonizacji strumieniem elektronów w komorze jonizacyjnej powstaje
mieszanina różnych jonów i cząsteczek obojętnych. Cząsteczki, które są obdarzone
ładunkiem dodatnim są wypychane z komory jonizacyjnej przez przyłożenie niewielkiego
potencjału dodatniego, dzięki czemu jony ujemne i cząstki obojętne nie przedostają się do
analizatora jonów.
Analizator jonów
( Do właściwego zrozumienia tego rozdziału należy przypomnieć sobie wiadomości związane z ruchem
cząstek naładowanych w polu magnetycznym)
Wydostające się z komory jonizacyjnej jony dodatnie są przyspieszane działaniem
silnego pola elektrostatycznego (U rzędu 2-8 kV) i kierowane do analizatora, w którym jony
są poddawane rozdziałowi zgodnie z wartością stosunku ich masy do ładunku. Często
stosowanym analizatorem jest analizator magnetyczny. Naładowane dodatnio jony o dużej
energii kinetycznej w polu magnetycznym pod wpływem siły Lorentza (
F=Bqv
) zaczynają
poruszać się po torach o różnych promieniach krzywizny r (
Bqv = mv
2
/r
), dzięki czemu
trafiają do detektora w różnych punktach (rys.1 - punkty p
1,
p
2
, p
3
).
Zdolność rozdzielcza
spektrometrów masowych, czyli zdolność do rozróżnienia
sygnałów pochodzących od jonów o minimalnie różniących się masach (określanych w MS
wartością m/z) jest bardzo duża.
Najczęściej używane przyrządy o małej zdolności rozdzielczej odróżniają jony o
masach różniących się o jedną jednostkę masy atomowej (unit). Przykładowo w
spektrometrze odróżniany jest jon C
5
H
5
+
o m/z = 65 od jonu C
5
H
4
+
o m/z = 64.
5
Spektroskopia Masowa – skrypt 2011
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •