USTAWA z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, uprawnienia budowlane

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Stan prawny 2011-08-26
USTAWA
z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych
(tekst pierwotny: Dz. U. 1985 r. Nr 14 poz. 60)
(tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 71 poz. 838)
(tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 204 poz. 2086)
(tekst jednolity: Dz. U. 2007 r. Nr 19 poz. 115)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z
kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i
wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
Art. 2. 1.
Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące
kategorie:
1)
drogi krajowe;
2)
drogi wojewódzkie;
3)
drogi powiatowe;
4)
drogi gminne.
2.
Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.
3.
Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w
warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 i Nr 170, poz. 1217), jakim powinny odpowiadać
drogi publiczne i ich usytuowanie.
Art. 2a. 1.
Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa.
2.
Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu
województwa, powiatu lub gminy.
Art. 3.
Drogi publiczne ze względu na ich dostępność dzielą się na:
1)
drogi ogólnodostępne;
2)
drogi o ograniczonej dostępności, w tym autostrady i drogi ekspresowe.
Art. 4.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego
powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia
techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia
związane z potrzebami zarządzania drogą;
2)
droga - budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz
instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu
drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym;
3)
ulica - drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie
z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być
zlokalizowane torowisko tramwajowe;
4)
torowisko tramwajowe - część ulicy między skrajnymi szynami wraz z zewnętrznymi
pasami bezpieczeństwa o szerokości 0,5 m każdy;
5)
jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów;
6)
chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych;
7)
korona drogi - jezdnie z poboczami, pasami awaryjnego postoju lub pasami
przeznaczonymi do ruchu pieszych, zatokami autobusowymi lub postojowymi, a przy
drogach dwujezdniowych - również z pasem dzielącym jezdnie;
8)
zjazd - połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące
bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym;
9)
skrzyżowanie dróg publicznych:
a)
jednopoziomowe - przecięcie się lub połączenie dróg publicznych na jednym
poziomie,
b)
wielopoziomowe - krzyżowanie się lub połączenie dróg publicznych na różnych
poziomach, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy (węzeł
drogowy) lub krzyżowanie się dróg na różnych poziomach, uniemożliwiające wybór
kierunku jazdy (przejazd drogowy);
10)
droga ekspresowa - drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów
samochodowych:
a)
wyposażoną w jedną lub dwie jezdnie,
b)
posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z przecinającymi ją innymi drogami
transportu lądowego i wodnego, z dopuszczeniem wyjątkowo jednopoziomowych
skrzyżowań z drogami publicznymi,
c)
wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone
wyłącznie dla użytkowników drogi;
11)
autostrada - drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów samochodowych:
a)
wyposażoną przynajmniej w dwie trwale rozdzielone jednokierunkowe jezdnie,
b)
posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania ze wszystkimi przecinającymi ją drogami
transportu lądowego i wodnego,
c)
wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone
wyłącznie dla użytkowników autostrady;
12)
drogowy obiekt inżynierski - obiekt mostowy, tunel, przepust i konstrukcję oporową;
13)
obiekt mostowy - budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego
ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego
rodzaju komunikacji nad przeszkodą terenową, w szczególności: most, wiadukt, estakadę,
kładkę;
14)
tunel - budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego
lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego rodzaju
komunikacji przez przeszkodę terenową lub pod nią, w tym przejście podziemne;
15)
przepust - budowlę o przekroju poprzecznym zamkniętym, przeznaczoną do
przeprowadzenia cieków, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących lub urządzeń
technicznych przez nasyp drogi;
15a)
kanał technologiczny - ciąg osłonowych elementów obudowy, studni kablowych oraz
innych obiektów lub urządzeń służących umieszczeniu lub eksploatacji:
a)
urządzeń infrastruktury technicznej związanych z potrzebami zarządzania drogami
lub potrzebami ruchu drogowego,
b)
linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem oraz linii energetycznych, niezwiązanych
z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego.
16)
konstrukcja oporowa - budowlę przeznaczoną do utrzymywania w stanie stateczności
nasypu lub wykopu;
17)
budowa drogi - wykonywanie połączenia drogowego między określonymi miejscami lub
miejscowościami, a także jego odbudowę i rozbudowę;
18)
przebudowa drogi - wykonywanie robót, w których wyniku następuje podwyższenie
parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi, niewymagających zmiany
granic pasa drogowego;
19)
remont drogi - wykonywanie robót przywracających pierwotny stan drogi, także przy
użyciu wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym;
20)
utrzymanie drogi - wykonywanie robót konserwacyjnych, porządkowych i innych
zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu, w tym także odśnieżanie i
zwalczanie śliskości zimowej;
21)
ochrona drogi - działania mające na celu niedopuszczenie do przedwczesnego
zniszczenia drogi, obniżenia klasy drogi, ograniczenia jej funkcji, niewłaściwego jej
użytkowania oraz pogorszenia warunków bezpieczeństwa ruchu;
22)
zieleń przydrożna - roślinność umieszczoną w pasie drogowym, mającą na celu w
szczególności ochronę użytkowników drogi przed oślepianiem przez pojazdy nadjeżdżające z
kierunku przeciwnego, ochronę drogi przed zawiewaniem i zaśnieżaniem, ochronę
przyległego terenu przed nadmiernym hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby;
23)
reklama - nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z
elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników
drogi, niebędący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem
informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę;
24)
dostępność drogi - cechę charakteryzującą gęstość połączeń danej drogi z innymi
drogami przez skrzyżowania dróg oraz zakres dostępu do drogi przez zjazdy;
25)
pojazd nienormatywny - pojazd lub zespół pojazdów, którego naciski osi wraz
z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w
przepisach niniejszej ustawy, albo którego wymiary i masa wraz z ładunkiem lub bez niego
są większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach o ruchu drogowym, z
wyłączeniem autobusów w zakresie nacisków osi;
26)
transeuropejska sieć drogowa - sieć drogową określoną w decyzji nr 1692/96
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie wspólnotowych
wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (Dz. Urz. WE L 228 z
09.09.1996, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str.
364, z późn. zm.);
27)
służby ratownicze - jednostki ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu ustawy z dnia 24
sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z późn.
zm.) oraz zespoły ratownictwa medycznego w rozumieniu ustawy z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz.
590 i Nr 166, poz. 1172 oraz z 2008 r. Nr 17, poz. 101).
Art. 4a. 1.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sieć autostrad i dróg
ekspresowych, mając na uwadze potrzeby społeczne i gospodarcze kraju w zakresie rozwoju
infrastruktury.
2.
Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określi, w drodze zarządzenia, wykaz dróg o znaczeniu obronnym. Zarządzenie to nie podlega
ogłoszeniu.
Art. 5. 1.
Do dróg krajowych zalicza się:
1)
autostrady i drogi ekspresowe oraz drogi leżące w ich ciągach do czasu wybudowania
autostrad i dróg ekspresowych;
2)
drogi międzynarodowe;
3)
drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci dróg krajowych;
4)
drogi dojazdowe do ogólnodostępnych przejść granicznych obsługujących ruch osobowy i
towarowy bez ograniczeń ciężaru całkowitego pojazdów (zespołu pojazdów) lub wyłącznie
ruch towarowy bez ograniczeń ciężaru całkowitego pojazdów (zespołu pojazdów);
5)
drogi alternatywne dla autostrad płatnych;
6)
drogi stanowiące ciągi obwodnicowe dużych aglomeracji miejskich;
7)
drogi o znaczeniu obronnym.
2.
Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw
administracji publicznej, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu
opinii właściwych sejmików województw, a w miastach na prawach powiatu - opinii rad miast, w
drodze rozporządzenia, zalicza drogi do kategorii dróg krajowych, mając na uwadze kryteria
zaliczenia określone w ust. 1.
3.
Minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych zarządów
województw, a w miastach na prawach powiatu - właściwych prezydentów miast, w drodze
rozporządzenia, ustala przebieg istniejących dróg krajowych, w celu zapewnienia ciągłości dróg
krajowych.
Art. 6. 1.
Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące
połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym
niezaliczone do dróg krajowych.
2.
Zaliczenie do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku
województwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej.
3.
Ustalenie przebiegu istniejących dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku
województwa, po zasięgnięciu opinii zarządów powiatów, na obszarze których przebiega droga, a w
miastach na prawach powiatu - opinii prezydentów miast.
Art. 6a. 1.
Do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust.
1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin
między sobą.
2.
Zaliczenie drogi do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w
porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów
miast) gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów, a w
miastach na prawach powiatu - opinii prezydentów miast.
3.
Ustalenie przebiegu istniejących dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady
powiatu, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których
przebiega droga.
Art. 7. 1.
Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych
kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg
wewnętrznych.
2.
Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po
zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu.
3.
Ustalenie przebiegu istniejących dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy.
Art. 7a. 1.
Organy właściwe w sprawach zaliczenia do kategorii i ustalenia przebiegu dróg,
przekazując propozycje zaliczenia do kategorii lub propozycje ustalenia przebiegu dróg, wyznaczają
termin do przedstawienia opinii, o których mowa w art. 5-7. Wyznaczony termin zgłaszania opinii nie
może być krótszy niż 21 dni od dnia doręczenia propozycji do zaopiniowania.
2.
Niezłożenie opinii w przewidzianym terminie uznaje się za akceptację propozycji.
Art. 8. 1.
Drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z
kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami
wewnętrznymi.
1a.
Podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej wymaga
uzyskania pisemnej zgody właścicieli terenów, na których jest ona zlokalizowana.
2.
Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz
zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego
braku - do właściciela tego terenu.
3.
Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu, na którym jest
zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu.
4.
Oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz utrzymanie urządzeń
bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanych z funkcjonowaniem tych połączeń, należy do
zarządcy drogi publicznej.
Art. 9.
Art. 10. 1.
Organem właściwym do pozbawienia drogi dotychczasowej kategorii jest organ
właściwy do zaliczenia jej do odpowiedniej kategorii.
2.
Pozbawienia drogi jej kategorii dokonuje się w trybie właściwym do zaliczenia drogi do
odpowiedniej kategorii.
3.
Pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadku wyłączenia drogi z
użytkowania, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii.
Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego
roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego.
4.
Nowo wybudowany odcinek drogi zostaje zaliczony do kategorii drogi, w której ciągu leży.
5.
Odcinek drogi zastąpiony nowo wybudowanym odcinkiem drogi z chwilą oddania go do
użytkowania zostaje pozbawiony dotychczasowej kategorii i zaliczony do kategorii drogi gminnej.
6.
Drogom publicznym, obiektom mostowym i tunelom nadaje się numerację.
7.
Numery drogom, po zaliczeniu ich do kategorii dróg publicznych, nadają odpowiednio:
1)
drogom krajowym i wojewódzkim - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i
Autostrad;
2)
drogom powiatowym i gminnym - zarządy województw.
8.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad oraz zarządy województw prowadzą rejestry
numerów nadanych drogom.
9.
Jednolite numery inwentarzowe, zwane dalej „JNI”, obiektom mostowym i tunelom nadaje,
na podstawie zgłoszeń zarządców dróg, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.
10.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad prowadzi rejestr JNI nadanych obiektom
mostowym i tunelom.
11.
Dla poszczególnych kategorii dróg właściwy zarządca drogi prowadzi ewidencję dróg,
obiektów mostowych, tuneli, przepustów i promów.
12.
Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób numeracji
oraz zakres, treść i sposób prowadzenia ewidencji dróg publicznych, obiektów mostowych, tuneli,
przepustów i promów, a także treść i sposób prowadzenia rejestrów numerów nadanych drogom
oraz rejestru JNI nadanych obiektom mostowym i tunelom, mając na względzie potrzeby zarządzania
drogami publicznymi oraz gromadzenia danych o sieci tych dróg, w ramach jednolitej metodyki
systemu referencyjnego.
Art. 11.
Art. 12.
Art. 13. 1.
Korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za:
1)
parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego
parkowania;
2)
przejazdy po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych.
3)
przejazdy po drogach krajowych pojazdów samochodowych, w rozumieniu art. 2 pkt 33
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz.
908, z późn. zm.), za które uważa się także zespół pojazdów składający się z pojazdu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •