ustawa o obywatelstwie polskim, Szkoła, 2 rok, 3 semestr, Prawo Administracyjne Materialne, Prawo ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 1962 Nr 10 poz. 49
USTAWA
z dnia 15 lutego 1962 r.
o obywatelstwie polskim
Opracowano na pod-
stawie: tj. Dz.U. z
2000 r. Nr 28, poz.
353, z 2001 r. Nr 42,
poz. 475, z 2003 r. Nr
128, poz. 1175, z 2005
r. Nr 94, poz. 788, z
2006 r. Nr 104, poz.
708 i 711, Nr 144,
poz. 1043, z 2007 r.
Nr 120, poz. 818.
Rozdział 1
Obywatele polscy
Art. 1.
W dniu wejścia w życie niniejszej ustawy obywatelami polskimi są osoby, które po-
siadają obywatelstwo polskie na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 2.
Obywatel polski w myśl prawa polskiego nie może być równocześnie uznawany za
obywatela innego państwa.
Art. 3.
1. Zawarcie związku małżeńskiego przez obywatela polskiego z osobą, nie będącą
obywatelem polskim, nie powoduje zmian w obywatelstwie małżonków.
2. Zmiana obywatelstwa jednego z małżonków nie pociąga za sobą zmiany obywa-
telstwa drugiego małżonka.
Rozdział 2
Nabycie obywatelstwa polskiego
Art. 4.
Dziecko nabywa przez urodzenie obywatelstwo polskie, gdy:
1) oboje rodzice są obywatelami polskimi albo
2) jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a drugie jest nieznane bądź nie-
określone jest jego obywatelstwo lub nie posiada żadnego obywatelstwa.
Art. 5.
Dziecko urodzone lub znalezione w Polsce nabywa obywatelstwo polskie, gdy oboje
rodzice są nieznani bądź nieokreślone jest ich obywatelstwo lub nie posiadają żadne-
go obywatelstwa.
2007-07-13
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
Art. 6.
1. Dziecko rodziców, z których jedno jest obywatelem polskim, drugie zaś obywa-
telem innego państwa, nabywa przez urodzenie obywatelstwo polskie. Jednakże
rodzice w oświadczeniu złożonym zgodnie przed właściwym organem w ciągu
trzech miesięcy od dnia urodzenia się dziecka mogą wybrać dla niego obywatel-
stwo państwa obcego, którego obywatelem jest jedno z rodziców, jeżeli według
prawa tego państwa dziecko nabywa jego obywatelstwo.
2. W braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się w ciągu
trzech miesięcy od dnia urodzenia się dziecka o rozstrzygnięcie do sądu.
3. Dziecko, które nabyło obywatelstwo obce zgodnie z ust. 1 lub 2, nabywa obywa-
telstwo polskie, jeżeli po ukończeniu szesnastu lat, a przed upływem sześciu
miesięcy od dnia osiągnięcia pełnoletności złoży odpowiednie oświadczenie
przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.
Art. 7.
1. Zmiany w ustaleniu osoby albo obywatelstwa jednego lub obojga rodziców pod-
legają uwzględnieniu przy określeniu obywatelstwa dziecka, jeżeli nastąpiły
przed upływem roku od dnia urodzenia się dziecka. Trzymiesięczny termin
określony w art. 6 ust.1 i 2 liczy się od dnia, w którym zmiana została ustalona.
2. Zmiany w ustaleniu osoby ojca, wynikające z orzeczenia sądu wydanego na sku-
tek powództwa o zaprzeczenie ojcostwa lub o unieważnienie uznania, podlegają
uwzględnieniu przy określeniu obywatelstwa dziecka, chyba że osiągnęło ono
już pełnoletność. Jeżeli dziecko ukończyło szesnaście lat, zmiana obywatelstwa
może nastąpić jedynie za jego zgodą.
Art. 8.
1. Cudzoziemcowi można, na jego wniosek, nadać obywatelstwo polskie, jeżeli
zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat na pod-
stawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długotermi-
nowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu.
2. W przypadkach szczególnie uzasadnionych można cudzoziemcowi nadać na jego
wniosek obywatelstwo polskie, chociażby nie odpowiadał on warunkom okre-
ślonym w ust. 1.
3. Nadanie obywatelstwa polskiego może być uzależnione od złożenia dowodu
utraty lub zwolnienia z obywatelstwa obcego.
4. Nadanie obywatelstwa polskiego obojgu rodzicom rozciąga się na dzieci pozo-
stające pod ich władzą rodzicielską.
5. Nadanie obywatelstwa polskiego tylko jednemu z rodziców rozciąga się na dzie-
ci, jeżeli:
1) pozostają wyłącznie pod jego władzą rodzicielską albo
2) drugie z rodziców jest obywatelem polskim lub
3) drugie z rodziców wyraziło zgodę przed właściwym organem na nabycie
przez dziecko obywatelstwa polskiego.
6. Dzieciom pozostającym pod opieką obywatelstwo polskie może być nadane je-
dynie za zgodą opiekuna wyrażoną w odpowiednim oświadczeniu złożonym
2007-07-13
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
przed właściwym organem po uprzednim zadośćuczynieniu wymogom właści-
wego prawa obcego.
7. Nadanie lub rozciągnięcie nadania obywatelstwa polskiego na dzieci, które
ukończyły szesnaście lat, następuje jedynie za ich zgodą.
Art. 9.
1. Może być uznana za obywatela polskiego osoba o nieokreślonym obywatelstwie
lub nieposiadająca żadnego obywatelstwa, jeżeli zamieszkuje w Polsce na pod-
stawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoter-
minowego Wspólnot Europejskich, co najmniej 5 lat.
2. Uznanie za obywatela polskiego następuje na wniosek osoby zainteresowanej.
3. Uznanie za obywatela polskiego rozciąga się na dzieci uznanego, jeżeli zamiesz-
kują w Polsce.
4. Przepisy art. 8 ust.4-7 stosuje się odpowiednio.
Art. 10.
1. Cudzoziemiec pozostający co najmniej 3 lata w związku małżeńskim zawartym z
osobą posiadającą obywatelstwo polskie, który zamieszkuje na terytorium Rze-
czypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo
stałego pobytu, może nabyć obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie określonym
w ust. 1a złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten
wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.
1a. Termin do złożenia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskie-
go wynosi 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą
posiadającą obywatelstwo polskie albo 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cu-
dzoziemca zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długo-
terminowego Wspólnot Europejskich lub nabycia prawa stałego pobytu.
2. Przyjęcie oświadczenia może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub
zwolnienia z obywatelstwa obcego.
Art. 11.
1.
Osoba, która utraciła obywatelstwo polskie przez nabycie obywatelstwa obcego
wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem lub w związku z zawarciem ta-
kiego małżeństwa, odzyskuje obywatelstwo polskie, jeżeli po ustaniu tego mał-
żeństwa lub jego unieważnieniu złoży odpowiednie oświadczenie przed właści-
wym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.
2. Przyjęcie oświadczenia może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub
zwolnienia z obywatelstwa obcego.
Art. 12.
(skreślony).
2007-07-13
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
Rozdział 3
Utrata obywatelstwa polskiego
Art. 13.
1. Obywatel polski traci obywatelstwo polskie na swój wniosek po uzyskaniu zgo-
dy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się obywatelstwa pol-
skiego.
2. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa udzielona rodzicom rozciąga się na dzieci
pozostające pod ich władzą rodzicielską.
3. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców
rozciąga się na dzieci pozostające pod jego władzą rodzicielską, gdy drugiemu z
rodziców nie przysługuje władza rodzicielska lub nie jest on obywatelem pol-
skim albo gdy jest obywatelem polskim i wyrazi przed właściwym organem
zgodę na utratę obywatelstwa polskiego przez dzieci.
4. W przypadku gdy drugie z rodziców jest obywatelem polskim i sprzeciwia się
rozciągnięciu na dzieci zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzie-
lonej pierwszemu z rodziców lub gdy porozumienie napotyka trudne do prze-
zwyciężenia przeszkody, każde z rodziców może zwrócić się o rozstrzygnięcie
do sądu.
5. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa rozciąga się na dzieci, które ukończyły
szesnaście lat, jedynie za ich zgodą.
Art. 14.
(skreślony).
Art. 15.
(skreślony).
Rozdział 4
Właściwość organów
Art. 16.
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę
na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.
2. Wnioski o nadanie obywatelstwa polskiego i o wyrażenie zgody na zrzeczenie się
obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Pol-
skiej wnoszą za pośrednictwem właściwego wojewody, a osoby zamieszkałe za
granicą - za pośrednictwem konsula.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 2, wraz z własnym stanowiskiem, wojewoda i
konsul, z zastrzeżeniem ust. 5, przekazują
[Prezesowi Urzędu do Spraw Repa-
triacji i Cudzoziemców]
<ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych>
.
4.
[Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców]
<Minister właściwy do
spraw wewnętrznych>
przekazuje wnioski, o których mowa w ust. 2, do Kan-
celarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze swoim stanowiskiem.
5. Wnioski, o których mowa w ust. 2, wojewoda i konsul przekazują bezpośrednio
do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w każdym przypadku, gdy
Prezydent tak zadecyduje.
zmiany w ust. 3, 4 i 6
w art. 16 wchodzą w
życie z dn. 20.07.2007
r. (Dz.U. z 2007 r. Nr
120, poz. 818)
2007-07-13
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
6. Wojewoda i konsul informują
[Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzo-
ziemców]
<ministra właściwego do spraw wewnętrznych>
o przekazaniu
wniosków, o których mowa w ust. 2, do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej w przypadkach określonych w ust. 5.
Art. 17.
1. Decyzję w sprawie uznania za obywatela polskiego wydaje wojewoda, o ile
przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.
2. Decyzje w sprawach określonych w art. 6 ust. 3 oraz w art. 10 i 11 wydają:
1) właściwy miejscowo wojewoda - w stosunku do osób zamieszkałych w Pol-
sce,
2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - w stosunku do osób zamieszkałych za
granicą.
3. Oświadczenie o wyborze obywatelstwa obcego, o którym mowa w art. 6 ust. 1, i
o wyrażeniu zgody na nabycie obywatelstwa polskiego, o którym mowa w art. 8
ust. 5 pkt 3 i ust. 6, a także o wyrażeniu zgody na utratę przez dzieci obywatel-
stwa polskiego, o którym mowa w art. 13 ust. 3, przyjmuje:
1) właściwy miejscowo wojewoda - od osób zamieszkałych w Polsce,
2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - od osób zamieszkałych za granicą.
4. Posiadanie i utratę obywatelstwa polskiego stwierdza wojewoda. Odmowa
stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego lub jego utraty następuje w dro-
dze decyzji administracyjnej.
5. W sprawach, o których mowa w art. 6 ust. 2 i w art. 13 ust. 4, przekazanych do
rozstrzygnięcia sądowi, orzeka sąd polski. Rzeczowo właściwym jest sąd rejo-
nowy, działający jako władza opiekuńcza. Miejscową właściwość sądu określa
się według miejsca zamieszkania dziecka w Polsce, a jeżeli nie ma ono miejsca
zamieszkania w Polsce - według miejsca jego pobytu w Polsce. W razie braku
tych podstaw właściwym jest Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy.
Art. 17a.
1. W sprawach należących do właściwości wojewody i
[Prezesa Urzędu do Spraw
Repatriacji i Cudzoziemców]
<ministra właściwego do spraw wewnętrznych>
organy te mogą zwracać się do komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta
Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji
Wywiadu, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu
Wojskowego i Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, a w razie potrzeby
do innych organów, o przekazanie informacji niezbędnych dla prowadzonych
postępowań.
2. Organy, do których wojewoda lub
[Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cu-
dzoziemców]
<minister właściwy do spraw wewnętrznych>
zwrócił się o prze-
kazanie informacji, są obowiązane je udostępnić w zakresie niezbędnym dla pro-
wadzenia postępowań, w terminie 30 dni.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 2, mo-
że być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania in-
zmiany w art. 17a
wchodzą w życie z
dn. 20.07.2007 r.
(Dz.U. z 2007 r. Nr
120, poz. 818)
2007-07-13
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •