Ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. O mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym (Dz. U. z 2005 r., ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
USTAWA
z dnia 6 stycznia 2005 r.
o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym
Opracowano na pod-
stwie: Dz.U. z 2005 r.
Nr 17, poz. 141, Nr
62, poz. 550, z 2009 r.
Nr 31, poz. 206, Nr
157, poz. 1241.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa reguluje sprawy związane z zachowaniem i rozwojem tożsamości kulturowej
mniejszości narodowych i etnicznych oraz zachowaniem i rozwojem języka regio-
nalnego, a także sposób realizacji zasady równego traktowania osób bez względu na
pochodzenie etniczne oraz określa zadania i kompetencje organów administracji rzą-
dowej i jednostek samorządu terytorialnego w zakresie tych spraw.
Art. 2.
1. Mniejszością narodową, w rozumieniu ustawy, jest grupa obywateli polskich,
która spełnia łącznie następujące warunki:
1) jest mniej liczebna od pozostałej części ludności Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w sposób istotny odróżnia się od pozostałych obywateli językiem, kulturą
lub tradycją;
3) dąży do zachowania swojego języka, kultury lub tradycji;
4) ma świadomość własnej historycznej wspólnoty narodowej i jest ukierun-
kowana na jej wyrażanie i ochronę;
5) jej przodkowie zamieszkiwali obecne terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
od co najmniej 100 lat;
6) utożsamia się z narodem zorganizowanym we własnym państwie.
2. Za mniejszości narodowe uznaje się następujące mniejszości:
1) białoruską;
2) czeską;
3) litewską;
4) niemiecką;
2009-10-16
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
5) ormiańską;
6) rosyjską;
7) słowacką;
8) ukraińską;
9) żydowską.
3. Mniejszością etniczną, w rozumieniu ustawy, jest grupa obywateli polskich, któ-
ra spełnia łącznie następujące warunki:
1) jest mniej liczebna od pozostałej części ludności Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w sposób istotny odróżnia się od pozostałych obywateli językiem, kulturą
lub tradycją;
3) dąży do zachowania swojego języka, kultury lub tradycji;
4) ma świadomość własnej historycznej wspólnoty etnicznej i jest ukierunko-
wana na jej wyrażanie i ochronę;
5) jej przodkowie zamieszkiwali obecne terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
od co najmniej 100 lat;
6) nie utożsamia się z narodem zorganizowanym we własnym państwie.
4. Za mniejszości etniczne uznaje się następujące mniejszości:
1) karaimską;
2) łemkowską;
3) romską;
4) tatarską.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) mniejszościach - rozumie się przez to mniejszości narodowe i etniczne, o
których mowa w art. 2;
2) języku mniejszości - rozumie się przez to własny język mniejszości narodo-
wej lub etnicznej, o których mowa w art. 2.
Art. 4.
1. Każda osoba należąca do mniejszości ma prawo do swobodnej decyzji o trakto-
waniu jej jako osoby należącej bądź też nienależącej do mniejszości, a wybór
taki lub korzystanie ze związanych z tym wyborem praw nie pociąga za sobą ja-
kichkolwiek niekorzystnych skutków.
2. Nikt nie może być obowiązany, inaczej niż na podstawie ustawy, do ujawnienia
informacji o własnej przynależności do mniejszości lub ujawnienia swojego po-
chodzenia, języka mniejszości lub religii.
3. Nikt nie może być obowiązany do udowodnienia własnej przynależności do da-
nej mniejszości.
2009-10-16
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
4. Osoby należące do mniejszości mogą korzystać z praw i wolności wynikających
z zasad zawartych w niniejszej ustawie indywidualnie, jak też wspólnie z innymi
członkami swojej mniejszości.
Art. 5.
1. Zabrania się stosowania środków mających na celu asymilację osób należących
do mniejszości, jeżeli środki te są stosowane wbrew ich woli.
2. Zabrania się stosowania środków mających na celu zmianę proporcji narodowo-
ściowych lub etnicznych na obszarach zamieszkałych przez mniejszości.
Art. 6.
1. Zabrania się dyskryminacji wynikającej z przynależności do mniejszości.
2. Organy władzy publicznej są obowiązane podejmować odpowiednie środki w ce-
lu:
1) popierania pełnej i rzeczywistej równości w sferze życia ekonomicznego,
społecznego, politycznego i kulturalnego pomiędzy osobami należącymi do
mniejszości a osobami należącymi do większości;
2) ochrony osób, które są
obiektem dyskryminacji, wrogości lub przemocy, bę-
dących skutkiem ich przynależności do mniejszości;
3) umacniania dialogu międzykulturowego.
Rozdział 2
Używanie języka mniejszości
Art. 7.
1. Osoby należące do mniejszości mają prawo do używania i pisowni swoich imion
i nazwisk zgodnie z zasadami pisowni języka mniejszości, w szczególności do
rejestracji w aktach stanu cywilnego i dokumentach tożsamości.
2. Imiona i nazwiska osób należących do mniejszości zapisane w alfabecie innym
niż alfabet łaciński podlegają transliteracji.
3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z mini-
strem właściwym do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób transliteracji, o której mo-
wa w ust. 2, uwzględniając zasady pisowni języka mniejszości.
Art. 8.
Osoby należące do mniejszości mają w szczególności prawo do:
1) swobodnego posługiwania się językiem mniejszości w życiu prywatnym i
publicznie;
2) rozpowszechniania i wymiany informacji w języku mniejszości;
3) zamieszczania w języku mniejszości informacji o charakterze prywatnym;
2009-10-16
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
4) nauki języka mniejszości lub w języku mniejszości.
Art. 9.
1. Przed organami gminy, obok języka urzędowego, może być używany, jako język
pomocniczy, język mniejszości.
2. Język pomocniczy może być używany jedynie w gminach, w których liczba
mieszkańców gminy należących do mniejszości, której język ma być używany
jako język pomocniczy, jest nie mniejsza niż 20% ogólnej liczby mieszkańców
gminy i które zostały wpisane do Urzędowego Rejestru Gmin, w których uży-
wany jest język pomocniczy, zwanego dalej „Urzędowym Rejestrem”.
3. Możliwość używania języka pomocniczego oznacza, że osoby należące do
mniejszości, z zastrzeżeniem ust. 5, mają prawo do:
1) zwracania się do organów gminy w języku pomocniczym w formie pisemnej
lub ustnej;
2) uzyskiwania, na wyraźny wniosek, odpowiedzi także w języku pomocni-
czym w formie pisemnej lub ustnej.
4. Dopuszcza się wniesienie podania w języku pomocniczym. Wniesienie podania
w języku pomocniczym nie stanowi braku powodującego pozostawienie podania
bez rozpoznania.
5. Procedura odwoławcza odbywa się wyłącznie w języku urzędowym.
6. Nikt nie może uchylić się od wykonania zgodnego z prawem polecenia lub orze-
czenia wydanego w języku urzędowym, jeżeli okoliczności wymagają nie-
zwłocznego jego wykonania, aby mogło osiągnąć swój cel.
7. Wątpliwości rozstrzygane są na podstawie dokumentu sporządzonego w języku
urzędowym.
Art. 10.
1. Wpisu do Urzędowego Rejestru dokonuje prowadzący Urzędowy Rejestr mini-
ster właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i et-
nicznych, na podstawie wniosku rady gminy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności dane
urzędowe dotyczące liczby mieszkańców gminy, w tym liczby mieszkańców na-
leżących do mniejszości, której język ma być używany jako język pomocniczy,
oraz uchwałę rady gminy o wyrażeniu zgody na wprowadzenie języka pomocni-
czego wraz ze wskazaniem języka mniejszości, który ma być językiem pomoc-
niczym.
3. Przed dokonaniem wpisu do Urzędowego Rejestru minister właściwy do spraw
wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych weryfikuje wnio-
sek, o którym mowa w ust. 1. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych
oraz mniejszości narodowych i etnicznych może odmówić dokonania wpisu do
Urzędowego Rejestru, jeżeli wniosek nie spełnia wymogów określonych w ust.
2.
4. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych odmawia dokonania wpisu do Urzędowego Rejestru, jeżeli liczba
2009-10-16
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
mieszkańców gminy należących do mniejszości, której język ma być używany
jako język pomocniczy, jest mniejsza niż 20% ogólnej liczby mieszkańców tej
gminy.
5. Na odmowę dokonania wpisu do Urzędowego Rejestru radzie gminy przysługuje
skarga do sądu administracyjnego.
6. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych na wniosek rady gminy wykreśla gminę z Urzędowego Rejestru.
7. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych określi, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw admini-
stracji publicznej, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia Urzędowego
Rejestru oraz wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szcze-
gólności dane pozwalające na jednoznaczną identyfikację gminy (nazwa woje-
wództwa, nazwa powiatu, nazwa gminy) oraz informacje, o których mowa w
ust. 2.
Art. 11.
1. W gminie wpisanej do Urzędowego Rejestru pracownikom zatrudnionym w
urzędzie gminy, w jednostkach pomocniczych gminy oraz w gminnych jednost-
kach i zakładach budżetowych może być przyznany dodatek z tytułu znajomości
języka pomocniczego obowiązującego na terenie tej gminy. Zasady przyznawa-
nia dodatku oraz jego wysokość określają przepisy dotyczące zasad wynagra-
dzania pracowników samorządowych.
2. Znajomość języka pomocniczego potwierdza dyplom, zaświadczenie lub certyfi-
kat.
3. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych określi, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i
wychowania, w drodze rozporządzenia, wykaz dyplomów, zaświadczeń lub cer-
tyfikatów, o których mowa w ust. 2, uwzględniając wszystkie języki mniejszo-
ści.
Art. 12.
1. Dodatkowe tradycyjne nazwy w języku mniejszości mogą być używane obok:
1) urzędowych nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych,
2) nazw ulic
- ustalonych w języku polskim na podstawie odrębnych przepisów.
2. Dodatkowe nazwy, o których mowa w ust. 1, mogą być używane jedynie na ob-
szarze gmin wpisanych do prowadzonego przez ministra właściwego do spraw
wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych Rejestru gmin, na
których obszarze używane są nazwy w języku mniejszości, zwanego dalej „Re-
jestrem gmin”. Wpisu do Rejestru gmin dokonuje minister właściwy do spraw
wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych na wniosek rady
gminy, na której obszarze nazwy te mają być używane, z zastrzeżeniem ust. 7 i
art. 13 ust. 1-7.
2009-10-16
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •