USTAWA o transporcie drogowym, Transport Polsl Katowice, 5 semestr, TPD, Komplet

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym
1)
(zm.
Dz. U. z 2009 r., Nr 98, poz. 817
;
Dz. U. z 2009 r., Nr 86, poz. 720
;
Dz. U. z 2009 r., Nr
31, poz. 206
;
Dz. U. z 2009 r., Nr 18, poz. 97
;
Dz. U. z 2008 r., Nr 234, poz. 1574
;
Dz. U. z
2008 r., Nr 227, poz. 1505
;
Dz. U. z 2008 r., Nr 218, poz. 1391
;
Dz. U. z 2007 r., Nr 192, poz.
1381
;
Dz. U. z 2007 r., Nr 176, poz. 1238
; )
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.1. Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania:
1) krajowego transportu drogowego;
2) międzynarodowego transportu drogowego;
3) niezarobkowego krajowego przewozu drogowego;
4) niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego.
2. Ustawa określa również:
1) zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego;
2) odpowiedzialność za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego:
a) przedsiębiorców i innych podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne
czynności związane z tym przewozem,
b) kierowców.
Art. 2. Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez
Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej, przedsiębiorca zagraniczny uprawniony
do wykonywania transportu drogowego na podstawie prawa właściwego dla kraju
jego siedziby może go wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
zasadach określonych w ustawie.
Art. 3. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego
pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów:
1) przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z
kierowcą - w niezarobkowym przewozie drogowym osób;
2)
o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie
drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy;
3) zespołów ratownictwa medycznego oraz w ramach usług transportu sanitarnego.
2. Do przewozów drogowych wykonywanych:
1) w ramach powszechnych usług pocztowych,
2)
w ramach usług polegających na przewozie odpadów komunalnych lub nieczystości
ciekłych,
3) przez podmioty niebędące przedsiębiorcami,
4) w ramach usuwania skutków awarii lub wypadków pojazdami pomocy drogowej
- stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu
drogowego.
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) krajowy transport drogowy - podejmowanie i wykonywanie działalności
gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi
zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające
się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub
zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) międzynarodowy transport drogowy - podejmowanie i wykonywanie działalności
gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi, za
które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i
przyczepy lub naczepy, przy czym jazda pojazdu między miejscem początkowym i
docelowym odbywa się z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej;
3) transport drogowy - krajowy transport drogowy lub międzynarodowy transport
drogowy; określenie to obejmuje również:
a) każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w
stosunku do działalności gospodarczej, niespełniający warunków, o których mowa w
pkt 4,
b) działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy;
4) niezarobkowy przewóz drogowy - przewóz na potrzeby własne - każdy przejazd
pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku,
przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu
drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w
stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, spełniający łącznie
następujące warunki:
a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorcę
lub jego pracowników,
b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami
samochodowymi,
c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego - rzeczy przewożone są własnością
przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione,
wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest
przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne
potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin,
d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie
usług turystycznych;
5) niezarobkowy krajowy przewóz drogowy - przewóz na potrzeby własne
wykonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy - przewóz na potrzeby własne
wykonywany z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej;
6a) przewóz drogowy - transport drogowy lub niezarobkowy przewóz drogowy, a
także inny przewóz drogowy w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr
561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie
harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE)
2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz.
UE L 102 z 11.04.2006, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem (WE) nr 561/2006";
7) przewóz regularny - publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach
czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie i w ustawie z dnia 15
listopada 1984 r.- Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm.);
7a) komunikacja miejska - przewóz regularny wykonywany w ramach lokalnego
transportu zbiorowego w granicach administracyjnych miasta albo:
a) miasta i gminy,
b) miast albo miast i gmin sąsiadujących
- jeżeli zawarły porozumienie lub utworzyły związek międzygminny w sprawie
wspólnej realizacji komunikacji na swoim obszarze;
8) linia komunikacyjna - połączenie komunikacyjne na określonej drodze między
przystankami wskazanymi w rozkładzie jazdy, po której odbywają się regularne
przewozy osób;
8a) przystanek - miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na
danej linii komunikacyjnej, oznaczone w sposób określony w przepisach ustawy z
dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz.
908, z późn. zm.), z informacją o rozkładzie jazdy, z uwzględnieniem godzin
odjazdów środków transportowych przewoźnika drogowego uprawnionego do
korzystania z tego miejsca;
9) przewóz regularny specjalny - niepubliczny przewóz regularny określonej grupy
osób, z wyłączeniem innych osób;
10) przewóz wahadłowy - wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z
powrotem, między tym samym miejscem początkowym a tym samym miejscem
docelowym, przy spełnieniu łącznie następujących warunków:
a) każda grupa osób przewiezionych do miejsca docelowego wraca do miejsca
początkowego,
b) miejsce początkowe i miejsce docelowe oznaczają odpowiednio miejsce
rozpoczęcia usługi przewozowej oraz miejsce zakończenia usługi przewozowej, z
uwzględnieniem w każdym przypadku okolicznych miejscowości leżących w
promieniu 50 km;
11) przewóz okazjonalny - przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego,
przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego;
12) przewóz kabotażowy - przewóz wykonywany pojazdem samochodowym
zarejestrowanym za granicą lub przez przedsiębiorcę zagranicznego między miejscami
położonymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
13) transport kombinowany - przewóz rzeczy, podczas którego samochód ciężarowy,
przyczepa, naczepa z jednostką ciągnącą lub bez jednostki ciągnącej, nadwozie
wymienne lub kontener 20-stopowy lub większy korzysta z drogi w początkowym lub
końcowym odcinku przewozu, a na innym odcinku z usługi kolei, żeglugi śródlądowej
lub transportu morskiego, przy czym odcinek morski przekracza 100 km w linii
prostej; odcinek przewozu początkowego lub końcowego oznacza przewóz:
a) pomiędzy punktem, gdzie rzeczy są załadowane, i najbliższą odpowiednią kolejową
stacją załadunkową dla odcinka początkowego oraz pomiędzy najbliższą odpowiednią
kolejową stacją wyładunkową a punktem, gdzie rzeczy są wyładowane, dla
końcowego odcinka lub
b) wewnątrz promienia nieprzekraczającego 150 km w linii prostej ze śródlądowego
lub morskiego portu załadunku lub wyładunku;
14) międzynarodowy transport kombinowany - transport kombinowany, podczas
którego następuje przekroczenie granicy Rzeczypospolitej Polskiej;
15) przewoźnik drogowy - przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
16) zagraniczny przewoźnik drogowy - zagraniczny przedsiębiorca uprawniony do
wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego na
podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym znajduje się jego
siedziba;
17) licencja - decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw
transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do
podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu
drogowego;
18) zezwolenie - decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw
transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca
przewoźnika drogowego do wykonywania określonego rodzaju transportu drogowego;
19) zezwolenie zagraniczne - dokument otrzymany na podstawie umowy
międzynarodowej od właściwego organu innego państwa lub organizacji
międzynarodowej przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej przekazywany
przewoźnikowi drogowemu i upoważniający go do wykonywania międzynarodowego
transportu drogowego, jednokrotnie lub wielokrotnie, do lub z terytorium państwa
określonego w zezwoleniu lub tranzytem przez jego terytorium;
20) certyfikat kompetencji zawodowych - dokument potwierdzający posiadanie
kwalifikacji i wiedzy niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
21) (uchylony).
Rozdział 2
Zasady podejmowania i wykonywania transportu drogowego
Art. 5.1. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania
odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej "licencją".
2. Licencji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50
lat, uwzględniając wniosek przedsiębiorcy.
3. Przedsiębiorcy udziela się licencji, z zastrzeżeniem art. 6, jeżeli:
1) członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką
jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy - osoby prowadzące
działalność gospodarczą, spełniają wymogi dobrej reputacji; wymóg dobrej reputacji
nie jest spełniony lub przestał być spełniany przez te osoby, jeżeli:
a) zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne: karne
skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi
gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska lub warunkom
pracy i płacy albo innym przepisom dotyczącym wykonywania zawodu,
b) wydano w stosunku do tych osób prawomocne orzeczenie zakazujące
wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •