Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, normy i rozporządzenia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/39
USTAWA
z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2003
r. Nr 80, poz. 717, z
2004 r. Nr 6, poz. 41,
Nr 141, poz. 1492, z
2005 r. Nr 113, poz.
954, Nr 130, poz.
1087, z 2006 r. Nr 45,
poz. 319, Nr 225, poz.
1635, z 2007 r. Nr
127, poz. 880.
1. Ustawa określa:
1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu tery-
torialnego i organy administracji rządowej;
2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na okre-
ślone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
-przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, w tym
urbanistyki i architektury;
2) walory architektoniczne i krajobrazowe;
3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony
gruntów rolnych i leśnych;
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także
potrzeby osób niepełnosprawnych;
6) walory ekonomiczne przestrzeni;
7) prawo własności;
8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
9) potrzeby interesu publicznego.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) „ładzie przestrzennym” - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie
przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządko-
wanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, spo-
2007-08-01
©Kancelaria Sejmu
s. 2/39
łeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-
estetyczne;
2) „zrównoważonym rozwoju” - należy przez to rozumieć rozwój, o którym
mowa w art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony
środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z
2003 r. Nr 46, poz. 392);
3) „środowisku” - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art.
3 pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
4) „interesie publicznym” - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i
działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa
lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzen-
nym;
5) „inwestycji celu publicznego” - należy przez to rozumieć działania o zna-
czeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim
i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r.
Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800 oraz z
2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz.
1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240,
poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15);
6) „obszarze przestrzeni publicznej” - należy przez to rozumieć obszar o
szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy
jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze
względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony
w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy;
7) „obszarze problemowym” - należy przez to rozumieć obszar szczególnego
zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów
przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania przestrzennego wo-
jewództwa lub określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospoda-
rowania przestrzennego gminy;
8) „obszarze wsparcia” - należy przez to rozumieć obszar określony w ustawie
z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz.U.
Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz.
497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921);
9) „obszarze metropolitalnym” - należy przez to rozumieć obszar wielkiego
miasta oraz powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia,
ustalony w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;
10) „dobrach kultury współczesnej” - należy przez to rozumieć niebędące zabyt-
kami dobra kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnę-
trza i detale, zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe,
będące uznanym dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje
je wysoka wartość artystyczna lub historyczna;
11) „terenie zamkniętym” - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym
mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
2007-08-01
©Kancelaria Sejmu
s. 3/39
kartograficzne (Dz.U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz
z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363);
12) „działce budowlanej” - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową
lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi
publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej speł-
niają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych
przepisów i aktów prawa miejscowego;
13) „uzbrojeniu terenu” - należy przez to rozumieć urządzenia, o których mowa
w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nierucho-
mościami;
14) „dostępie do drogi publicznej” - należy przez to rozumieć bezpośredni do-
stęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez usta-
nowienie odpowiedniej służebności drogowej;
15) „standardach” - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań doty-
czących opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania
w nich parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego;
16) „parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” - należy przez to rozumieć
parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;
17) „walorach ekonomicznych przestrzeni” - należy przez to rozumieć te cechy
przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;
18) „wartości nieruchomości” - należy przez to rozumieć wartość rynkową nie-
ruchomości;
19) „powierzchni sprzedaży” - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostęp-
nej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-
użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się
bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i
gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się po-
wierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).
Art. 3.
1. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym
uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzen-
nego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wy-
jątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów
z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powia-
tu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.
3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym
uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do
zadań samorządu województwa.
4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w kon-
cepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Mini-
strów.
2007-08-01
©Kancelaria Sejmu
s. 4/39
Art. 4.
1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego
oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu na-
stępuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i
wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji
celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu
określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.U. z 2003 r. Nr
153, poz. 1502, Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego okre-
ślenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w
drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokali-
zacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego
ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref
ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowa-
niu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.
Art. 5.
Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospo-
darowania przestrzennego, odpowiednio w skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu
art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawo-
dowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz.U. z 2001 r. Nr
5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052).
Art. 6.
1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz
z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunka-
mi ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego al-
bo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie na-
rusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;
2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów nale-
żących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
2007-08-01
©Kancelaria Sejmu
s. 5/39
Art. 7.
Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa
o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu
tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących pla-
nu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do
sądu administracyjnego.
Art. 8.
1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania
przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszka-
niowej powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której
mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin określający organi-
zację i tryb jej działania.
3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z za-
strzeżeniem ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbani-
styczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulami-
nu, jej organizację i tryb działania.
4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbani-
styczno-architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu
doradczego, na mocy porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmi-
strzem lub prezydentem miasta.
5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbani-
styczno-architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na
podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezyden-
tów miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych
komisji lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powo-
łanej w innej gminie, w trybie określonym w ust. 4.
6. Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób
o wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i
praktyką planowania przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób re-
komendowanych przez branżowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe.
Rozdział 2
Planowanie przestrzenne w gminie
Art. 9.
1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zago-
spodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu
do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania prze-
strzennego gminy, zwanego dalej „studium”.
2007-08-01
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •