UMOWA ZWIĄZKU NARODÓW, 💞 Najnowsza historia Polski, II Rzeczpospolita

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Strona 1 z 6
Część 1 Umowa Związku Narodów (Artykuły 126, Aneks)
Dodany przez: Redakcja KNM
CZĘŚĆ 1.
UMOWA ZWIĄZKU NARODÓW
WYSOKIE UKŁADAJĄCE SIĘ STRONY,
ZwaŜywszy, Ŝe w celu rozwoju współdziałania narodów oraz zapewnienia im pokoju i bezpieczeństwa waŜnem jest
przyjąć pewne zobowiązania nie uciekania się do wojny,
utrzymywać jawne stosunki międzynarodowe, oparte na sprawiedliwości i honorze,
zachowywać ściśle przepisy prawa międzynarodowego, uznane odtąd za prawidło postępowania Rządów,
przestrzegać sprawiedliwości i skrupulatnie szanować wszelkie zobowiązania
Traktatowe w stosunkach wzajemnych między zorganizowanemi narodami,
przyjmują niniejszą Umowę, która ustanawia Związek Narodów.
ARTYKUŁ 1.
Pierwszymi Członkami Związku Narodów są Ci z Podpisujących, którzy są wymienieni w Aneksie do niniejszej Umowy, oraz Państwa, równieŜ
wyszczególnione w Aneksie, które bez zastrzeŜeń do tej Umowy przystąpią, składając deklarację w Sekretarjacie w przeciągu dwu miesięcy od chwili
uprawomocnienia się Umowy, co zostanie notyfikowane innym Członkom Związku.
KaŜde Państwo, Posiadłość lub Kolonja, rządzące się samodzielnie, a nie wymienione w Aneksie, moŜe zostać Członkiem Związku, o ile za jego przyjęciem
wypowiedzą się dwie trzecie Zgromadzenia, pod warunkiem jednak, da rzeczywiste rękojmie co do swych szczerych zamiarów przestrzegania zobowiązań
międzynarodowych, oraz Ŝe przyjmie postanowione przez Związek uregulowanie sił zbrojnych oraz zbrojeń lądowych, morskich i lotniczych.
KaŜdy Członek Związku moŜe, w dwa lata po uprzedzeniu o swym zamiarze, wystąpić ze Związku pod warunkiem, Ŝe wypełni do chwili wystąpienia
wszystkie swe międzynarodowe zobowiązania wraz z zobowiązaniami z tej Umowy płynącemi.
ARTYKUŁ 2.
Związek wykonywa działalność, w niniejszej Umowie oznaczoną, za pomocą Zgromadzenia i za pomocą Rady. przy udziale stałego Sekretarjatu.
ARTYKUŁ 3.
Zgromadzenie składa się z Przedstawicieli Członków Związku.
Zbiera się ono w oznaczonych odstępach czasu oraz ilekroć tego wymagają okoliczności w siedzibie Związku lub w innem miejscu, które będzie
wyznaczone.
Zgromadzenie rozpoznaje wszystkie sprawy, wchodzące w zakres działania. Związku lub dotyczące pokoju świata. KaŜdy Członek Związku moŜe mieć w
Zgromadzeniu nie więcej nad trzech Przedstawicieli i rozporządza tylko jednym głosem
ARTYKUŁ 4.
Rada składa się z Przedstawicieli Głównych Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych oraz z przedstawicieli czterech innych Członków Związku. Tych
czterech członków Związku wybiera dowolnie Zgromadzenie, przytem w odstępach czasu, jakie uzna za stosowne. Do chwili pierwszego wyboru przez
Zgromadzenie członkami Rady są przedstawiciele Belgji, Brazylji, Hiszpanji i Grecji.
Za zgodą większości Zgromadzenia Rada moŜe wyznaczyć innych Członków. Związku, którzy będą odtąd stale reprezentowani w Radzie. Rada za zgodą
większości Zgromadzenia moŜe równieŜ powiększyć liczbę członków Związku; ich Przedstawiciele zasiądą w Radzie z wyboru Zgromadzenia.
Rada zbiera się, ilekroć to się okaŜe potrzebnem, a przynajmniej raz do roku, w siedzibie Związku lub w innem miejscu, które zostanie wyznaczone.
Rada rozpoznaje wszystkie sprawy, wchodzące w zakres działania Związku, lub dotyczące pokoju świata.
KaŜdy Członek Związku, w Radzie nie reprezentowany, będzie wezwany, aby wysłał tam swego Przedstawiciela, ilekroć Radzie zostanie przedłoŜona
sprawa, która szczególnie dotyka jego interesów.
KaŜdy Członek Związku, w Radzie reprezentowany, ma w niej jeden tylko głos i jednego tylko Przedstawiciela.
ARTYKUŁ 5.
O ile wyraźnie nie zostało inaczej postanowione w tej Umowie lub w niniejszym Traktacie, uchwały Zgromadzenia lub Rady zapadają przez jednomyślną
uchwałę Członków Związku, na posiedzeniu reprezentowanych.
O wszystkich zagadnieniach, dotyczących postępowania na posiedzeniach Zgromadzenia lub Rady, nie wyłączając wyznaczenia Komisji do zbadania
poszczególnych spraw, rozstrzyga Zgromadzenie lub Rada większością głosów Członków Związku, reprezentowanych na posiedzeniu.
Pierwsze posiedzenie Zgromadzenia pierwsze posiedzenie Rady zwoła Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki.
ARTYKUŁ 6.
Stały Sekretarjat będzie utworzony w siedzibie Związku.
Strona 2 z 6
Składać się ma. z Sekretarza jeneralnego oraz potrzebnych sekretarzy i personelu.
Pierwszy Sekretarz jeneralny jest wymieniony w Aneksie. Następnych Sekretarzy jeneralnych będzie mianowała Rada z aprobatą większości
Zgromadzenia.
Sekretarzy i personel Sekretarjatu mianować będzie Sekretarz jeneralny z aprobatą Rady.
Sekretarz jeneralny Związku będzie z samego prawa Sekretarzem jeneralnym Zgromadzenia i Rady.
Koszty Sekretarjatu ponosić będą Członkowie Związku w stosunku, ustanowionym dla międzynarodowego Biura Wszechświatowego Związku Pocztowego.
ARTYKUŁ 7.
Siedzibę Związku ustanawia się w Genewie.
Rada moŜe w kaŜdej chwili ustanowić siedzibę gdzieindziej. Wszystkie stanowiska w Związku lub w związanych z nim gałęziach słuŜby, nie wyłączając
Sekretarjatu, są narówni dostępne dla męŜczyzn i kobiet.
Przedstawiciele Członków Związku oraz ich urzędnicy przy wykonywaniu swych czynności korzystają z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych.
Budowle i tereny zajęte przez Związek, jego urzędy, lub jego posiedzenia, są nietykalne.
ARTYKUŁ 8.
Członkowie Związku uznają, Ŝe utrzymanie pokoju wymaga ograniczenia zbrojeń narodowych do minimum, dającego się pogodzić z bezpieczeństwem
narodowem, oraz z przymusowem przeprowadzaniem zobowiązań międzynarodowych przez wspólne działanie. Uwzględniając geograficzne połoŜenie i
specjalne warunki ka¬Ŝdego Państwa, Rada opracuje plany tego ograniczenia dla przedłoŜenia poszczególnym Rządom do rozwaŜenia i decyzji.
Plany te będą poddawane ponownemu rozwaŜeniu i, w razie potrzeby, rewizji przynajmniej co lat dziesięć.
Ustalone w ten sposób i przyjęte przez poszczególne Rządy granice zbrojeń nie będą mogły być przekroczone bez zgody Rady.
ZwaŜywszy, Ŝe fabrykacja prywatna amunicji i materjału wojennego nasuwa powaŜne zarzuty, Członkowie Związku polecają Radzie, aby obmyśliła środki,
jak uniknąć szkodliwych tej fabrykacji skutków, uwzględniając potrzeby Członków Związku, którzy sami nie mogą wytwarzać amunicji i materjału
wojennego, niezbędnych do ich własnego bezpieczeństwa.
Członkowie Związku zobowiązują się udzielać sobie nawzajem szczerych i zupełnych wiadomości, dotyczących stopy swych, zbrojeń, programów
wojskowych, morskich i lotniczych oraz stanu tych gałęzi przemysłu, które mogą być przystosowana do celów wojennych.
ARTYKUŁ 9.
Utworzona zostanie stała Komisja, której zadaniem będzie przedkładać Radzie uwagi co do wykonania przepisów, zawartych w artykułach 1 i 8 oraz co do
wszystkich wogóle spraw wojskowych, morskich i lotniczych…
ARTYKUŁ 10.
Członkowie Związku zobowiązują się szanować i chronić przed wszelką napaścią z zewnątrz obecną nietykalność terytorjalną i niezaleŜność polityczną
wszystkich Członków Związku. W razie podobnej napaści, jej groźby łub niebezpieczeństwa, Rada wskaŜe środki jak zapewnić wykonanie niniejszego
zobowiązania,
ARTYKUŁ 11.
Oświadcza się wyraźnie, Ŝe wszelka wojna lub groźba wojny, niezaleŜnie od tego, czy jest wprost wymierzona lub nie przeciw jednemu z Członków
Związku, dotyczy interesów całego Związku, który winien przedsięwziąć wszelkie środki, zdolne skutecznie zabezpieczyć pokój między Narodami. W takim
wypadku Sekretarz jeneralny na Ŝądanie któregokolwiek Członka Związku zwoła niezwłocznie Radę.
RównieŜ oświadcza się niniejszem, Ŝe kaŜdemu z Członków Związku, jako przyjacielowi, przysługuje prawo zwrócić uwagę Zgromadzenia lub Rady na
kaŜdą okoliczność, dotykającą stosunków międzynarodowych i zagraŜającą pokojowi, lub dobremu porozumieniu między narodami, od których zaleŜy
utrzymanie pokoju.
ARTYKUŁ 12.
Członkowie Związku, gdyby między nimi powstał spór, mogący spowodować zerwanie stosunków, zgadzają się przedłoŜyć go juŜ to sądowi rozjemczemu,
juŜ to na rozpatrzenie Rady, zgadzają się równieŜ na to, Ŝe w Ŝadnym przypadku nie powinni uciekać się do wojny przed upływem trzech miesięcy od
wyroku rozjemczego, lub sprawozdania Rady.
We wszystkich wypadkach, przewidzianych niniejszym artykułem, wyrok rozjemców powinien być wydany we właściwym terminie, zaś sprawozdanie Rady
powinno być sporządzone w ciągu 6 miesięcy od dnia przedłoŜenia jej sporu.
ARTYKUŁ 13.
Członkowie Związku zgadzają się, Ŝe w razie gdyby między nimi powstał spór, nadający się ich zdaniem do rozstrzygnięcia rozjemczego i gdyby spór ten
nie mógł być załatwiony zadawalająco w drodze dyplomatycznej, to sprawa będzie w całej rozciągłości oddana sądowi rozjemczemu.
Za spory nie nadające się w ogólności do rozstrzygania rozjemczego zostają uznane te które wynikają z wykładni traktatów, wszystkie spory powstające
na gruncie prawa międzynarodowego, spory dotyczące ustalenia faktów, które, gdyby zostały stwierdzone, stanowiłyby naruszenie zobowiązań
międzynarodowych, wreszcie spory co do wielkości i natury odszkodowania z tytułu podobnego naruszenia.
Sądem rozjemczym, któremu spór zostanie poddany, będzie ten, który wskaŜą Strony lub ten, który został przewidziany w uprzednio zawartych przez nie
Strona 3 z 6
Konwencjach.
Członkowie Związku zobowiązują się wykonywać w dobrej wierze wydane wyroki i nie uciekać się do wojny z Członkiem Związku, który się do wyroku
zastosuje. W razie odmowy zastosowania się do wyroku Rada zaproponuje środki, zdolne zapewnić mu skuteczność.
ARTYKUŁ 14.
Radzie przekazuje się przygotowanie projektu stałego Trybunału sprawiedliwości międzynarodowej i przedstawienie projektu Członkom Związku. Trybunał
ten rozpatrywać będzie wszystkie spory o charakterze międzynarodowym, przedłoŜone mu przez Strony. Będzie wypowiadał doradczo zdanie o wszystkich
sporach i sprawach, z któremi zwróci się doń Rada lub Zgromadzenie,
ARTYKUŁ 15.
JeŜeli między Członkami Związku powstanie spór, który mógłby sprowadzić zerwanie stosunków i jeŜeli on nie zostanie poddany sądowi rozjemczemu,
przewidzianemu w art. 13, to Członkowie Związku zgadzają się przedłoŜyć go Radzie. W tym celu, wystarczy, by jedna ze Stron zawiadomiła o sporze
Sekretarza jeneralnego który zarządzi wszelkie środki celem przystąpienia do wszechstronnego rozpoznania i zbadania sporu.
Strony winny w moŜliwie najkrótszym czasie przedstawić Sekretarzowi jeneralnemu stan sprawy ze wszystkimi dotyczącemi faktami i dowodami. Rada
moŜe nakazać natychmiastowe ich ogłoszenie.
Rada będzie się starała zapewnić załatwienie sporu. W razie wyniku dodatniego Rada, w miarę jak uzna to za poŜyteczne, ogłosi przedstawienie stanu
faktycznego, niezbędne jego wyjaśnienie i sposób załatwiania sporu.
JeŜeli spór nie będzie mógł być załatwiony, Rada ułoŜy i poda do wiadomości publicznej sprawozdanie, przyjęte jednomyślnie albo większością głosów, z
przedstawieniem okoliczności sporu oraz rozwiązania przez Radę zaleconego, jako najsłuszniejszego i najodpowiedniejszego w danej sprawie.
KaŜdy Członek Związku, w Radzie reprezentowany, moŜe równieŜ podać do publicznej wiadomości przedstawienie faktycznego stanu sporu i swe własne
wnioski.
JeŜeli sprawozdanie zostanie przyjęte jednomyślnie, przyczem glos Przedstawicieli Stron nie bierze się w rachubę przy obliczaniu tej jednomyślności, to
Członkowie Związku zobowiązują się nie uciekać się do wojny ze stroną, która się do wniosku sprawozdania zastosuje.
Gdyby Radzie nie udało się doprowadzić do jednomyślnego przyjęcia sprawozdania przez wszystkich Członków, poza Przedstawicielami Stron spór
wiodących, to Członkowie Związku zastrzegają sobie prawo działania, jak to uznają za niezbędne, w obronie prawa i sprawiedliwości.
JeŜeli jedna ze Stron będzie twierdziła, i Rada uzna, Ŝe spór dotyczy sprawy którą prawo międzynarodowe pozostawiło wyłącznej kompetencji tej Strony,
to Rada stwierdzi to w sprawozdaniu, nie zalecając Ŝadnego rozwiązania.
Rada moŜe w kaŜdym wypadku, przewidzianym w niniejszym artykule, przedłoŜyć spór Zgromadzeniu. Spór musi być przedłoŜony Zgromadzeniu, o ile
jedna ze Stron tego zaŜąda; Ŝądanie to winno być zgłoszone przed upływem 14 dni od wprowadzenia sporu przed Radę.
We wszystkich sprawach, przedkładanych Zgromadzeniu, przepisy niniejszego artykułu i art. 12 co do postępowania i atrybucji Rady, stosować się będą
takŜe do postępowania i atrybucji Zgromadzenia.
Sprawozdanie Zgromadzenia, zatwierdzone przez Przedstawicieli Członków Związku, reprezentowanych w Radzie, oraz przez większość pozostałych
Członków Związku, wyjąwszy w kaŜdym wypadku Przedstawicieli Stron, mieć będzie taki sam skutek, jak sprawozdanie Rady, przyjęte jednomyślnie przez
jej Członków, którzy nie są Przedstawicielami Stron.
ARTYKUŁ 16.
JeŜeli jeden z Członków Związku ucieka się do wojny wbrew zobowiązaniom przyjętym w art. 12, 13 lub 15, uwaŜany będzie ipso facto za
dopuszczającego się aktu wojennego przeciw wszystkim Członkom Związku. Ci zobowiązują się zerwać z nim natychmiast wszystkie stosunki handlowe i
finansowe, zakazać wszelkich stosunków między swymi obywatelami a obywatelami Państwa, które złamało Umowę, wreszcie przerwać wszelkie
porozumienie w sprawach finansowych, handlowych czy osobistych między obywatelami tego Państwa a obywatelami innych Państw, naleŜących do
Związku lub do niego nie naleŜących.
W podobnym wypadku obowiązkiem Rady będzie wskazać poszczególnym Rządom, jakim kontyngensem sił wojskowych, morskich i lotniczych kaŜdy z
Członków Związku ma współdziałać w siłach zbrojnych, przeznaczonych do tego, by wymusić poszanowanie zobowiązań Związku.
Członkowie Związku zgadzają się nadto udzielać sobie wzajem poparcia w przeprowadzeniu zarządzeń gospodarczych i finansowych, które będą
przedsiębrane na mocy niniejszego artykułu, aby moŜliwie zmniejszyć wynikające z tych zarządzeń straty i niedogodności. RównieŜ wspierać się będą
wzajemnie w oporze przeciw specjalnym środkom, jakie wobec jednego z nich stosować będzie Państwo, które złamało Umowę. Wreszcie poczynią
niezbędne zarządzenia, by ułatwić przejście przez swe terytoria wojskom kaŜdego Członka Związku, biorącego udział we wspólnej akcji, mającej na celu
zapewnienie poszanowania zobowiązań Związku.
KaŜdy Członek Związku, który się stał winnym złamania jednego z zobowiązań, wynikających z tej Umowy, moŜe być wykluczony ze Związku. Wykluczenie
będzie orzeczone w głosowaniu wszystkich pozostałych Członków Związ¬ku, w Radzie reprezentowanych.
ARTYKUŁ 17.
W przypadku sporu między Państwami, z których tylko jedno jest Członkiem Związku, lub teŜ Ŝadne doń nic naleŜy. Państwo lub Państwa wobec Związku
obce, zostaną dla załatwienia danego sporu na warunkach, uznanych przez Radę za słuszne, wezwane do poddania się takim samym zobowiązaniom,
jakie ciąŜa na Członkach Związku. JeŜeli zastosują się one do wezwania, to będą miały do nich zastosowanie postanowienia art. 12 do 16 z zastrzeŜeniem
zmian, które
Rada uzna za konieczne.
Po wysłaniu wezwania Rada zarządzi rozpoznanie. okoliczności sporu i zaproponuje załatwienie, które jej się wyda w danym poszczególnym wypadku
najlepszem i najskuteczniejszem,
JeŜeli Państwo wezwane nie zechce w celu załatwienia danego sporu poddać się zobowiązaniom Członka Związku i ucieknie się do wojny z Członkiem
Strona 4 z 6
Związku, natenczas zostaną doń zastosowane przepisy art. 16.
JeŜeli obie wezwane Strony odmówią poddania się zobowiązaniom Członka Związku, mającym na celu uregulowanie sporu, to Rada będzie mogła
przedsięwziąć wszelkie środki i czynić wszelkie propozycje, zdolne zapobiec krokom nieprzyjacielskim i zapewnić rozwiązanie konfliktu.
ARTYKUŁ1 18.
KaŜdy traktat lub zobowiązanie międzynarodowe, zaciągnięte w przyszłości przez Członka Związku, zostanie natychmiast przez Sekretariat zarejestrowane
i ogłoszone w moŜliwie najkrótszym czasie. śaden z tych traktatów i Ŝadne z zobowiązań międzynarodowych nie zyska mocy obowiązującej. zanim nie
zostanie zarejestrowane.
ARTYKUŁ 19.
Zgromadzenie moŜe od czasu do czasu wzywać Członków Związku, aby przystąpili do ponownego zbadania traktatów, które nie dają się juŜ stosować do
połoŜenia międzynarodowego, którego dalsze trwanie mogłoby zagrozić pokojowi świata.
ARTYKUŁ 20.
Członkowie Związku uznają, kaŜdy za siebie, Ŝe Umowa niniejsza odwołuje wszystkie zobowiązania lub porozumienia inter se, nie dające się pogodzić z jej
brzmieniem, i zobowiązują się uroczyście nie zaciągać w przyszłości podobnych.
JeŜeli który z Członków Związku przed wstąpieniem do Związku zaciągnął zobowiązania, nie dające się pogodzić z brzmieniem Umowy, winien poczynić
niezwłocznie kroki, celem uwolnienia się od tych zobowiązań.
ARTYKUŁ 21.
Zobowiązania międzynarodowe takie, jak traktaty w sprawie rozjemstwa i porozumienia, dotyczące pewnego terytorium, jak doktryna Monroe'go,
zapewniające utrzymanie pokoju, nie są uwaŜane za niedające się pogodzić z postanowieniami niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 22.
Następujące zasady stosują się do kolonii i do terytorjów, które na skutek wojny przestały być pod zwierzchnictwem Państw, dotychczas niemi
rządzących, a które są zamieszkane przez ludy. jeszcze niezdolne do rządzenia się samodzielnie w szczególnie trudnych warunkach nowoŜytnego świata.
Dobrobyt i rozwój tych ludów stanowią święte posłannictwo cywilizacji i dlatego godzi się włączyć do niniejszej Umowy rękojmie spełnienia tego
posłannictwa.
Najlepszym sposobem urzeczywistnienia w praktyce tej zasady jest powierzenie opieki nad temi ludami narodom rozwiniętym, które ze względu na swe
zasoby, doświadczenie i połoŜenie geograficzne mogą najskuteczniej przyjąć na siebie podobną odpowiedzialność i zechcą ją przyjąć; narody te
wykonywałyby opiekę w charakterze Mandatarjuszów Związku i w jego imieniu.
Charakter mandatu winien być róŜny zaleŜnie od stopnia rozwoju ludu, połoŜenia geograficznego terytorium, jego warunków gospodarczych i innych
podobnych czynników.
Niektóre społeczności, które naleŜały poprzednio do Cesarstwa Otomańskiego, osiągnęły taki stopień rozwoju, Ŝe ich istnienie niepodległe moŜe być
uznane tymczasowo, pod warunkiem, Ŝe rady i pomoc Mandatarjusza kierować będą ich administracją aŜ do chwili, kiedy się staną zdolne do
samodzielnych rządów. śyczenia tych społeczności winny być w pierwszym rzędzie wzięte pod rozwagę przy wyborze Mandatarjusza.
Stopień rozwoju, na którym znajdują się inne ludy, w szczególności w Afryce środkowej, wymaga, aby Mandatarjusz podjął zarząd terytorium na
warunkach, które uniemoŜliwią naduŜycia, jak handel niewolnikami, bronią i alkoholem, zapewnią wolność sumienia i religji, z temi tylko ograniczeniami,
których moŜe wymagać utrzymanie porządku publicznego i dobrych obyczajów, zabronią wznoszenia fortec, tworzenia stacji wojskowych i morskich oraz
wyszkolenia wojskowego tubylców, o ile to nie jest konieczne ze względów policyjnych lub do obrony terytorium, wreszcie zapewnią innym Członkom
Związku równe warunki wymiany i handlu.
W końcu, są takie terytorja, jak Afryka południowozachodnia i niektóre wyspy Oceanu Spokojnego, które dla swej nielicznej ludności, niewielkiego
obszaru, oddalenia od ognisk cywilizacji, przyległości geograficznej do terytorjum Mandatarjusza, lub dla innych powodów mogłyby być rządzone najlepiej
pod panowaniem ustaw Mandatarjusza jajko część nierozdzielna jego terytorjum, z zastrzeŜeniem jednak wyszczególnionych wyŜej rękojmi w interesie
ludności tubylczej.
We wszystkich tych wypadkach Mandatarjusz winien przedkładać Radzie
coroczne sprawozdanie o powierzonych mu terytoriach.
JeŜeli granice władzy, nadzoru i zarządu, które ma sprawować Mandatarjusz, nie zostały ułoŜone uprzednio w Konwencji między Członkami Związku,
odpowiednie postanowienia pod tym względem poweźmie Rada.
Stała Komisja będzie odbierała i badała sprawozdania roczne Mandatarjuszy oraz udzielała Radzie opinji we wszystkich sprawach, związanych z
wykonaniem mandatu.
ARTYKUŁ 23.
Z zastrzeŜeniem i zgodnie z postanowieniami Konwencji międzynarodowych, juŜ zawartych, lub zawrzeć się mających, Członkowie Związku:
a)dołoŜą wszelkich starań, aby ustanowić i utrzymać słuszne i ludzkie warunki pracy dla męŜczyzn, kobiet i dzieci, zarówno na swych własnych terytoriach,
jak i we wszystkich krajach, dokąd sięgają ich stosunki handlowe i przemysłowe, oraz utworzyć i utrzymywać potrzebne w tym celu organizacje
międzynarodowe;
b)zobowiązują się zapewnić sprawiedliwe postępowanie z ludnością tubylczą na terytorjach, poddanych ich zarządowi;
c)powierzają Związkowi ogólny nadzór nad porozumieniami w sprawie handlu kobietami i dziećmi, handlu opium i innemi szkodliwemi środkami (drogues).
d) powierzają Związkowi nadzór ogólny nad handlem bronią i amunicją z krajami, w których kontrola tego handlu jest konieczna dla powszechnego dobra;
Strona 5 z 6
e) wydadzą niezbędne zarządzenia celem zapewnienia i utrzymania wolności komunikacji, tranzytu oraz sprawiedliwego traktowania handlu wszystkich
Członków Związku, przyczem rozumie się, Ŝe szczególne potrzeby okolic zniszczonych podczas wojny 19141918 r. będą musiały być wzięte pod uwagę;
f) dołoŜą starań celem poczynienia zarządzeń międzynarodowych dla zapobiegania chorobom oraz ich zwalczania.
ARTYKUŁ 24.
Wszystkie biura międzynarodowe, utworzone poprzednio na mocy traktatów zbiorowych, będą poddane władzy Związki;, o ile nastąpi na to zgoda Stron,
które te traktaty podpisały. Wszystkie inne biura międzynarodowe i komisje dla uregulowania spraw międzynarodowych, które zostaną w następstwie
utworzone, będą poddane władzy Związku.
Co się tyczy wszystkich spraw o znaczeniu międzynarodowem, normowanych przez Konwencje ogólne, ale nie poddanych nadzorowi komisji lub biur
międzynarodowych, Sekretarjat Związku będzie, na Ŝądanie Stron i za zgodą Rady, gromadził wszystkie potrzebne wiadomości i udzielał ich, oraz słuŜył
wszelką pomocą konieczną lub poŜądaną.
Rada moŜe postanowić, Ŝe koszty utrzymania biur lub komisji, poddanych władzy Związku, zostaną policzone na poczet wydatków Sekretariatu.
ARTYKUŁ 25.
Członkowie Związku zobowiązują się zachęcać do tworzenia, oraz popierać tworzenie i współdziałanie dobrowolnych organizacji narodowych Czerwonego
KrzyŜa, naleŜycie uznanych, a mających za zadanie podniesienie zdrowotności, zapobieganie chorobom i łagodzenie cierpień na świecie.
ARTYKUŁ 26.
Poprawki niniejszej Umowy nabierają mocy obowiązującej z chwilą ich ratyfikacji przez Członków Związku, których Reprezentanci tworzą Radę i przez
większość tych, których Reprezentanci tworzą Zgromadzenie.
KaŜdemu Członkowi Związku wolno jest nie przyjąć poczynionych w Umowie poprawek, w którym to wypadku przestaje on być Członkiem Związku.
ANEKS.
I. PIERWSI CZŁONKOWIE ZWIĄZKU NARODÓW PODPISUJĄCY TRAKTAT POKOJU.
STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
BELGJA
BOLIWJA
BRAZYLJA
IMPERJUM W. BRYTANJI
KANADA
AUSTRALJA
AFRYKA POŁUDNIOWA
NOWA ZELANDJĄ
INDJE
CHINY
KUBA
EKWATOR
FRANCJA
GRECJA
GWATEMALA
HAITI
HEDśAS
HONDURAS
WŁOCHY
JAPONJA
LIBERJA
NIKARAGUA
PANAMA
PERU
POLSKA
PORTUGALJA
RUMUNJA
PAŃSTWO SERBSKOKROACKOSŁOWEŃSKIE
SYJAM
CZECHOSŁOWACJA
URUGWAJ
PAŃSTWA WEZWANE DO PRZYSTĄPIENIA DO UMOWY.
ARGENTYNA
CHILE
KOLUMBJA
PERSJA
SALWADOR
DANJA
HISZPANJA
NORWEGJA
SZWECJA
SZWAJCARJA
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •