Układ immunologiczny, NA STUDIA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Układ immunologiczny jest jednym z głównych układów chronišcych nienaruszalnoć ustroju (od immunis odporny), wykształcajšcych odpornoć na wszystko, co obce. Może się jednak zdarzyć, że ko-mórki układu odpornociowego mogš utracić zdol-noć odróżniania własnych tkanek od obcych i roz-wijać reakcje niszczšc własne narzšdy (autimmuni-zacja).U dorosłego człowieka składowe układu immunolo-gicznego stanowiš około 10% masy ciała. Tworzš go grasica, szpik kostny oraz narzšdy obwodowe zawierajšce różne skupiska tkanki chłonnej, przede wszystkim ledziona i węzły chłonne.a) bariery fizykochemiczne skóra, błony luzowe, wydzieliny: pot, łzy, sok żołšdkowy, nasienie;b)komórki żerne (fagocytujšce):monocyty/makro-fagi, granulocyty obojętnoikwasochłonne, płytki krwi oraz komórki cytotoksyczne;c) czynniki humoralne opsoniny opłaszczajšce antygen, składowe układu dopełniacza, substancje bakteriobójcze (np. lizozym we łzach), interferon (białko hamujšce replikację wirusów), białka ostrej fazy (CRP, fibrynogen i in.).U niektórych osób mogš występować defekty procesu fagocytozy. Znaczne zmniejszenie liczby granulo-cytów prowadzi do nawracajšcych zakażeń ropnych. Inny defekt dotyczy upoledzonego wewnštrzkomór-kowego zabijania sfagocytowanych bakterii. Wystę-puje on w przewlekłej dziedzicznej chorobie ziarni-niakowatej. Do innych zaburzeń fagocytozy można zaliczyć upoledzenie ruchliwoci i chemotaksji neutrofilów prowadzšce także do przewlekłych zaka-żeń ropnych.UKŁADDOPEŁNIACZAUkład dopełniacza jest to grupa ponad 20 różnych białek enzymatycznych występujšcych we krwi w formie proenzymów, których właciwoci biolo-giczne (uczestnictwo w procesie hemolizy i niszcze-niu drobnoustrojów) ujawniajš się po ich aktywacji. Reakcja przebiega łańcuchowo, a powstajšce frag-menty oznacza się literami, np. C3a, C3b, C5e itp. Składniki dopełniacza sš produkowane przez nabło-nek jelit, makrofagi, komórki wštroby.c.d.Aktywacja dopełniacza może odbywać się na drodze klasycznej przez immunoglobiny (kompleksy immu-nologiczne) i na drodze alternatywnej, np. przez ba-kterie chorobotwórcze (liposacharydy). Aktywacja dopełniacza może przebiegać łšcznie z aktywacjš krzepnięcia krwi, fibrynolizy i kinin. Dopełniacz bierze udział zarówno w odpornoci nieswoistej jak i swoistej.c.d.Uczestniczy w każdym zapaleniu i uszkodzeniu tkanek. Uwalniane w czasie aktywacji białek dopeł-niacza peptydy majš działanie chemotaktyczne i wy-kazujš cechy substancji naczynioaktywnych. Opisano kilka rodzajów receptorów dla składowych dopełnia-cza. W ostatnim czasie okazało się, że mogš występo-wać dziedziczne niedobory składowych układu dopeł-niacza, np. C1, C2, C3. Występuje wtedy zwiększona wrażliwoć na zakażenia i większa podatnoć na niektóre choroby.ODPORNOĆNABYTAW przypadku gdy odpornoć nieswoista jest niesku-teczna , czynnik obcy (antygen wnikajacy do ustroju) działa bezporednio na komórki układu immunolo-gicznego. Pochłonięty i zdegradowany przez makro-fag antygen zostaje zaprezentowany na powierzchni błony komórkowej limfocytom. W procesie tym bio-rš udział wyspecjalizowane komórki, zwane komór-kami prezentujšcymi antygen. W węzłach chłonnych funkcję tę najczęciej spełniajš komórki dendrytycz-ne.c.d.Głównš komórkš układu odpornociowego jest lim-focyt. Limfocyty stanowiš niejednorodnš pod wzglę-dem morfologicznym i czynnociowym grupę ko-mórek. Dzielimy je na populację limfocytów T, doj-rzewajšca w grasicy, i populację grasiczoniezależnš, dojrzewajšcš u człowieka w szpiku limfocyty B.c.d.Limfocyty B sš komórkami prekursorowymi ko-mórek plazmatycznych, wytwarzajšcych immuno-globuliny, z których ok. 20% stanowiš przeciwciała. Limfocyty T biorš udział w odpowiedzi immunolo-gicznej komórkowej typu pónego, majš właci-woci regulacyjne, współdziałajš z limfocytami B, makrofagami i innymi komórkami prezentujšcymi antygen.c.d.Odpowied immunologiczna może przebiegać jako reakcja wczesna (humoralna) z udziałem przeciwciał (immunoglobulin). Może też przebiegać jako reakcja póna, czyli komórkowa, w której biorš udział uczu-lone limfocytyT. Zarówno w odczynie wczesnym, jak i pónym powstaje pamięć immunologiczna.c.d.Powtórne podanie antygenu w odpowiednim czasie od dawki uczulajšcej (pierwszej) powoduje mocniej-szš i szybciej przebiegajšcš reakcję. Wszystkie re-akcje immunologiczne zachodzš przy udziale media-torów cytokin, substancji wytwarzanych przez różne komórki.c.d.Aktywowany makrofag uwalnia interleukinę 1, która indukuje wytwarzanie interleukiny 2 przez limfocy-ty T pomocnicze (CD4). W ostatnich latach okazało się, że silne własnoci pobudzania komórek prezen-tujšcych antygen (immunomodulujšce) majš krótkie sekwencje bakteryjnego DNA.c.d.Kontakt makrofagów z tym antygenem wywołuje ich aktywację oraz syntezę i uwalnianie do otoczenia wielu różnych cytokin.c.d.Komórki wišżš antygen przez swoiste receptory po-wierzchniowe. Na limfocycie B rolę tę pełniš powie-rzchniowe immunoglobuliny. Receptor antygenowy limfocytów T rozpoznaje antygen tylko w połšcze-niu z czšsteczkš HLA (human leucocyte antigen). W reakcjach, w których uczestniczš pomocnicze limfo-cyty T (CD4), biorš udział antygeny klasy drugiej (HLA - D), natomiast w reakcjach cytotoksycznych limfocytów T- antygeny klasy I (HLA-A-B-C).c.d.Poszczególne populacje limfocytów charakteryzuje także ekspresja powierzchniowych antygenów tzw. antygenów różnicowania (CD cluster of differen-tation). Częć tych antygenów stanowiš powierz-chniowe receptory.c.d.Ekspresja antygenów, połšczona z funkcja limfo-cytów w reakcjach immunologicznych, umożliwiła identyfikację poszczególnych subpopulacji limfo-cytów u człowieka. I tak, markerem limfocytów indukcyjno pomocniczych jest antygen CD4, limfo-cytów cytotoksycznych i supresyjnych CD8.c.d.Oprócz odpowiedzi humoralnej i komórkowej istnieje nieraz sytuacja, w której ustrój nie odpowia-da na antygen. Jest to stan tzw. tolerancji immuno-logicznej. W warunkach zdrowia ustrój nie odpo-wiada na własne antygeny, dopiero w stanach choro-bowych i zmianach konformacyjnych własnych antygenów komórkowych występuje zaburzenie to-lerancji (ustrój odpowiada na własne, lecz zmienione antygeny) i prowadzi do reakcji zwanej autoimmuni-zacjš, w której dochodzi do niszczenia własnych tkanek czy narzšdów.ANTYGENYAntygenami sš najczęciej wieloczšsteczkowe sub-stancje białkowe, rozpoznawane przez komórki ukła-du immunologicznego jako składniki obce. W na- stępstwie ich działania dochodzi do wytworzenia komplementarnych przeciwciał lub uczulonych ko-mórek, które reagujš w sposób swoisty z tymi anty-genami..Wyróżniamy kilka typów antygenów:c.d.Najbardziej zmiennš właciwociš antygenu jest jego zdolnoć do reakcji z przeciwciałem. Miejsce wišżšce antygen znajduje się w częci zmiennej czšsteczki immunoglobulin. Reakcje immunolo-giczne cechuje wysoka swoistoć w stosunku do antygenów.c.d.Do komórek układu limfatycznego zalicza się limfo-cyty, makrofagi i komórki dendrytyczne. Jednak w reakcjach immunologicznych biorš udział także inne komórki, z których najważniejsze sš granulocyty i komórki tuczne.c.d.Wród limfocytów wyróżnia się komórki NK (natu-ral killers naturalni zabójcy). Sš to naturalne ko-mórki cytotoksyczne wyodrębnione ze względu na zdolnoć do nieswoistego, spontanicznego niszcze-nia komórek syngenicznych, allogenicznych i kseno-genicznych, a także komórek nowotworowych oraz komórek zakażonych wirusami. Majš one ekspresję antygenu CD2.c.d.Wród limfocytów T znajdujš się też komórki K (killer zabójca) pochodzšce prawdopodobnie z tej samej linii, co komórki NK. Nie majš jednak na swojej powierzchni markerów limfocytów T i B, maja natomiast receptor dla fragmentu FC immuno-globulin. Stanowiš 1% limfocytów. Biorš udział w reakcjach cytotoksycznoci komórkowej.IMMUNOGLOBULINYZnacznš częć immunoglobulin stanowiš przeciw-ciała. Dzięki badaniom immunochemicznym ziden-tyfikowano 5 fizykochemicznie i biologicznie odrębnych białek surowicy. Wyróżniamy immuno-globuliny IgG, IgM, IgA, IgD, IgE. Mimo hetero-gennoci, wykazujš podobieństwo budowy uwarun-kowane wspólnym kodem genetycznym.c.d.Immunoglobiny znajdujš się we krwi, płynach poza-naczyniowych, w wydzielinach zewnętrznych i na powierzchni komórek, stanowišc 20% białek osocza. Na przełomie lat 50. i 60. poznano strukturę immu-noglobiny IgG i opracowano jej model czšsteczko-wy.c.d.Immunoglobuliny sš glikoproteinami. Składajš się w 82 - 96% z łańcuchów polipeptydowych i 4 -18% z węglowodanów. W czšsteczce Ig znajdujš się 4 łańcuchy polipeptydowe, 2 ciężkie (H heavy) i 2 lekkie (L light). Fragmenty ,,C (constans) ozna-czajš częć stałš a fragmenty ,,V (variable) częć zmiennš przeciwciał.c.d.Czšsteczki immunoglobulin pełniš podwójnš funkcję podstawowš wišzania antygenu fragment (Fab) i drugš powodujšcš wyzwalanie szeregu reakcji nie-zależnych od swoistoci antygenowej (reagowania z dopełniaczem, receptorami komórkowymi fragment (Fc)c.d.Wišzanie antygenu przez fragment Fab spełnia obronnš rolę w walce z zakażeniem i służy usuwaniu obcych substancji. Fragment Fc natomiast decyduje o przejciu np. immunoglobulin G (IgG) przez ło-żysko. Immunoglobuliny uczestniczš także w regu-lacji syntezy przeciwciał.c.d.Znane sš zespoły chorobowe przebiegajšce z zabu-rzeniem syntezy lub funkcji immunoglobulin. Zabu-rzenia te występujš w wielu chorobach krwi i układu krwiotwórczego:GŁÓWNY KOMPLEKSANTYGENÓWZGODNOCITKANKOWEJJednš z najważniejszych cech układu immunologicz-nego jest różnicowanie antygenów własnych od ob-cych. Funkcje tę pełniš antygeny zgodnoci tkanko-wej zwane też antygenami transplantacyjnymi kodo-wane przez geny zgodnoci tkankowej. Ten zespół genów nosi nazwę ,,głównego kompleksu zgodnoci tkanko... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •