Uczymy dzieci jak sie uczyc-artykuł, Wychowanie, Teoretyczne podstawy wychowania

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
CENTRUM DORADZTWAI DOSKONALENIA NAUCZYCIELI W SZCZECINIEUczymy dzieci,jak się uczyćSZCZECIN 2006pod redakcjšEwy MrówkiMarii Twardowskiej2Opracowanie redakcyjneZespół Oficyny WydawniczejCDiDN w SzczecinieProjekt okadkiJulia BielewiczCopyright Š 2006 by Centrum Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli w SzczecinieISBN 83-89882-26-4DrukOficyna Wydawnicza CDiDNSzczecin, ul. Jarowita 2tel. (091) 433 68 593Spis treciWstęp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5Małgorzata KunickaEdukacja dla przyszłoci. Przyszłoć w edukacji . . . . . . . . . . . . 7Izabela Skierska, Ewa BrandeburaWykorzystanie fiszki prowadzšcej w organizacji pracy uczniai nauczycielascenariusz zajęć warsztatowych dla nauczycieli . . . . . . . . . . . . . 16Barbara NowakDowiadczenia poszukujšce scenariusz zajęć . . . . . . . . . . . . . 20Iwona MajchrowskaDowiadczenia poszukujšce scenariusz zajęć . . . . . . . . . . . . 26Wioletta KrasuckaSposób na rozwijanie samodzielnoci mylenia . . . . . . . . . . . . . 30Izabela KrauskaTrening twórczoci w szkole? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34Katarzyna Wróbel, Izabela KrauskaPomysłowy Dobromir, czyli zabawy twórcze . . . . . . . . . . . . . 39Maria ZielińskaUczymy, jak się uczyć poprzez wiadome zapamiętywanie . . . . . . . 42Iwona SołtysiakSekrety uczenia się, czyli jak uczeń może sobie pomóc,wykorzystujšc Gimnastykę MózguŽ . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52Iwona TrusewiczUczymy się poprzez zabawęgry kartami matematycznymi A. Grabowskiego . . . . . . . . . . . . 604Barbara Pawelczyk, Irena WidawskaJak pomóc uczyć się dziecku z ADHD?. . . . . . . . . . . . . . . . . 66Ewa RadanowiczZapomniana formuła nauki u mistrza cišgle żywa! . . . . . . . . . . . 72Anna SowińskaZabawy rytmiczno-muzyczne kluczem do sukcesuw edukacji elementarnej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 785WstępCzłowiek może się rozwijać naprawdę tylko wówczas,gdy przyjmuje odpowiedzialnoć za samego siebie.Karen HorneyII Wojewódzka Konferencja Nauczycieli Wychowania Przedszkolnegoi Kształcenia Zintegrowanego została zorganizowana niejako na życzenia nauczycieli.Taka formuła spotkań, w której twórczy nauczyciele dzielš się swoimoryginalnym dorobkiem zawodowym oraz najlepszymi dowiadczeniami, spotkałasię z dużym zainteresowaniem uczestników. Mamy nadzieję, że przyjęta przezorganizatorów tematyka Uczymy dzieci, jak się uczyć odpowiada na potrzebywspółczesnej szkoły.Dzisiejszy wiat stawia przed każdym z nas olbrzymie wymagania. Życie,społeczeństwo i otaczajšca rzeczywistoć stajš się z dnia na dzień bardziej złożone.Szybciej niż kiedykolwiek znikajš z rynku pracy pewne zawody, a w ichmiejsce powstajš nowe. Coraz trudniej przewidzieć przyszłoć, wskazać młodemuczłowiekowi drogę rozwoju.Co z tego wynika dla nas, nauczycieli? Przy obecnym tempie zachodzšcychzmian musimy nauczyć młodego człowieka uczenia się przez całe życie, by mógłsprostać złożonoci wiata. Podstawowym celem nauczyciela powinno być nauczeniedzieci, jak się uczyć i jak myleć. Posiadanie tych umiejętnoci umożliwiim w przyszłoci znalezienie zatrudnienia oraz uzyskanie niezależnoci ekonomicznej.Uczeń, nawet w edukacji wczesnoszkolnej, musi mieć wiadomoć, że chcšcosišgać pożšdane wyniki, powinien uczšc się, myleć o doskonaleniu i rozwijaniuwłasnej spostrzegawczoci, logicznego mylenia, być wnikliwym i krytycznym.Podczas uczenia się trzeba cały czas stymulować i aktywizować swój mózg, boto w nim zachodzš wszelkie procesy mylowe. Ciekawe sš wyniki badań, któreprzeprowadzono wród dzieci rozpoczynajšcych naukę. Wskazujš one, że 82%dzieci w wieku 56 lat pozytywnie ocenia własne zdolnoci uczenia się. Jednak zupływem lat tracš wiarę w siebie i już tylko 18% szesnastolatków wierzy wewłasne możliwoci. Dlatego tak ważne jest wiedzieć, jak się uczyć. Jakie stšdwnioski? Wydaje się oczywiste, że należy dołożyć wszelkich starań, by pierwszelata nauki zapełnić mšdrš zabawš, która by uczyła i tworzyła warunki do prawi6dłowego rozwoju dziecka. Trzeba korzystać z różnych znanych i opisanychw literaturze alternatywnych pedagogik. Techniki C. Freineta, Denisona, metodyE. Gruszczyk-Kolczyńskiej, Montessori pomogš w tworzeniu takiej atmosfery,która będzie stymulowała rozwój dziecka i prowokowała je do mylenia. Nauczeniesię logicznego i twórczego mylenia ma podstawowe znaczenie w skutecznymrozwišzywaniu codziennych problemów, zarówno tych małych szkolnych,jak i tych osobistych i społecznych.Nauczyciele edukacji elementarnej przekonani, że szkoła oprócz przekazywaniazasobów wiedzy powinna uczyć umiejętnoci korzystania z niej i samodzielnegomylenia, propagowali swoje pomysły na licznych warsztatach. Celemtej publikacji jest ukazanie działań nauczycieli wykorzystujšcych w procesie nauczaniagry i inne formy aktywnoci, emocje i muzykę, relaks, pobudzanie wyobrani,odgrywanie scenek, kolory oraz mapy edukacyjne, a wszystko to po to,by nauka była przyjemna i bezstresowa. Zgadzamy się z poglšdem, że położeniewiększego nacisku na rozwój osobowoci dziecka sprzyja rozwijaniu zdolnociuczenia się.Ewa Mrówka, Maria Twardowska7Małgorzata KunickaUniwersytet SzczecińskiEdukacja dla przyszłoci. Przyszłoć w edukacjiPodstawowym celem kształcenia jestukształtowanie człowieka zdolnego do robieniarzeczy nowych, a nie tylko powtarzajšcego to,co robiły już poprzednie pokoleniaczłowieka twórczego, wynalazczego i odkrywczego.J. Piaget, Dokšd zmierza edukacjaXXI wiek stawia przed edukacjš nowe wyzwania, które powodujš, że nabieraona innego wymiaru. W obliczu, nazwanej przez A. Tofflera, trzeciej fali cywilizacjiedukacja jawi się jako szansa ludzkoci, by wypromować pokolenie tworzšce,a nie podtrzymujšce zastanš cywilizację (Toffler, 1997, s. 652). Podstawowymwyznacznikiem kierunku przemian edukacji staje się antycypacja przyszłocii kształcenie do zmian. Możliwoć tworzenia rzeczywistoci i ingerencjiw bieg zdarzeń majš bowiem ludzie otwarci, odważni, elastyczni w myleniui działaniu, przedsiębiorczy, aktywni i kreatywni. Dšżšc do wychowania pokoleniamogšcego w coraz większym stopniu wiadomie kształtować swoje życie,należy promować, propagować i realizować ideę edukacji permanentnej, któraprzyczynia się do realizacji nowego kształtu przyszłoci, pomaga zrozumieć wiati samego siebie. Głównym zadaniem edukacji ustawicznej jest wychowanie nowegotypu człowieka o twórczym i dynamicznym stosunku do życia, doskonalšcegosiebie oraz zmieniajšcego zastane warunki. Potrzebna staje się edukacjakształcšca nie na potrzeby i możliwoci dnia dzisiejszego, lecz dla jutra. W procesiekształcenia należy więc nagradzać aktywnoć, niezależne sšdy, uczyćdokonywania wyborów, podejmowania decyzji, a także brania za nie odpowiedzialnocii ponoszenia ich konsekwencji. Profilaktyka biernoci to umiejętnekształtowanie motywacji osišgnięć, rozwijanie asertywnoci, poczucia sprawstwa,podmiotowoci, a także elementarnego poczucia bezpieczeństwa w odniesieniudo własnych decyzji i zachowań (Sęk, Kowalik, 1999, s. 102).Wród wielu idei pedagogicznych poszukujšcych dróg dochodzenia do najbardziejoptymalnych rozwišzań w zakresie sprzyjania rozwojowi jednostki, wyzwalaniai wykorzystywania jej możliwoci, a także w zakresie przygotowaniaczłowieka do stawania się wiadomym i twórczym członkiem wspólnoty społecznej,narodowej, kulturowej i globalnej, do bycia zdolnym do aktywnej samorealizacji,niepowtarzalnej i trwałej tożsamoci i odrębnoci (Kwieciński, 1992, s. 13)8wysuwa się na czoło emancypacyjna teoria edukacji. Pedagogika emancypacyjnato, według M. Czerepaniak-Walczak, proces pedagogiczny, który jest wiadomymi trwajšcym w czasie rozpoznawaniem własnych ograniczeń i ródeł opresji,podejmowaniem działań skierowanych na ich odrzucenie, wiadomym osišganiemnowych pól wolnoci i nowych praw oraz odpowiedzialnym i konsekwentnymkorzystaniem z nich (Czerepaniak-Walczak, 1996, s. 42). Zastosowanie teoriiemancypacji w edukacji wymaga od nauczycieli rzetelnego uwiadomieniasobie wartoci i celów, ku jakim zmierzajš w swojej pracy edukacyjnej i dostosowaniado nich własnych działań. Szczególne miejsce przypada w tym zakresienauczycielom edukacji elementarnej, gdyż oni jako pierwsi, podejmujšc w systemiewieloetapowej edukacji zadanie formowania sumień, kształtowania osobowocina szczeblu propedeutycznym, kładš podwaliny dla kolejnych etapów kształcenia.W obliczu wyzwań nowego wieku, a także wobec tych orientacji pedagogicznych,które czerpiš przesłanki z krytycznej teorii wychowania, fundamentalnestajš się pytania o to, do czego pragnie nauczyciel przygotować swoich uczniów,jaki nadrzędny cel przywieca mu przy realizacji zadań edukacyjnych, jakich efektówspodziewa się u wychowanków pod koniec wczesnoszkolnego etapu kształcenia.Jaki jest nauczyciel nauczania zintegrowanego szczecińskich szkół masowych?Czy oczami wyobrani widzi ucznia funkcjonujšcego w społeczeństwieludzi dorosłych, czy też troszczy się tylko o dobre przygotowanie ucznia donastępnego etapu kształcenia ? Czy zakłada i realizuje wobec uczniów cele edukacyjnebliskie czy dalekie? Szukajšc odpowiedzi na te pytania, przeprowadziłamw 2004 roku wród nauczycielek nauczania zintegrowanego szkół publicznychSzczecina badania z wykorzystaniem metody sondażu diagnostycznego, metodyindywidualnych przypadków oraz metody opisu i wnioskowania statystycznego.Wyniki badań w tym zakres... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •