USZKODZEIA NAWIERZCHNI, obrona mgr CZ 1 z 2

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Katalog typowych uszkodzeń nawierzchni bitumicznych
ZAŁĄCZNIK E
GENERALNA DYREKCJA DRÓG PUBLICZNYCH
Biuro Studiów Sieci Drogowej
SYSTEM OCENY STANU NAWIERZCHNI
SOSN
WYTYCZNE STOSOWANIA
-
ZAŁĄCZNIK E
KATALOG TYPOWYCH USZKODZEŃ NAWIERZCHNI
BITUMICZNYCH DLA POTRZEB CIĄGŁEGO OBMIARU USZKODZEŃ
METODĄ OCENY WIZUALNEJ W SYSTEMIE OCENY STANU
NAWIERZCHNI SOSN
SPIS TREŚCI ZAŁĄCZNIKA E
1
WARSZAWA
LUTY 2002
65
Katalog typowych uszkodzeń nawierzchni bitumicznych
1. Wstęp
W katalogu są przedstawione przykłady uszkodzeń nawierzchni bitumicznych, inwentaryzowanych w
systemie oceny wizualnej SOWA-1. Listę uszkodzeń, ich definicje i opisy przyjęto zgodnie z
"Zasadami ciągłego obmiaru uszkodzeń i oceny stanu nawierzchni bitumicznych metodą oceny
wizualnej w Systemie Oceny Stanu Nawierzchni SOSN" .
W systemie SOWA-1 ocena wizualna nawierzchni jest wykonywana w sposób ciągły z poruszającego
się z niewielką prędkością samochodu. Lista wybranych do inwentaryzacji uszkodzeń obejmuje pięć
grup: pęknięcia siatkowe, pęknięcia pojedyncze, wyboje, łaty oraz ubytki kruszywa i lepiszcza.
Przy opracowaniu niniejszego katalogu wykorzystano opinie przedstawicieli oddziałów i biur GDDP,
wykonujących inwentaryzacje uszkodzeń rejestratorami SOWA-1.
2. Zastosowanie katalogu
Katalog stosuje się podczas inwentaryzacji uszkodzeń nawierzchni bitumicznych, wykonywanej w
sposób ciągły z jadącego pojazdu. Katalog jest pomocą przy interpretacji rodzaju uszkodzenia, jego
szkodliwości i zakresu.
Oceny stanu badanego odcinka drogi dokonuje się na podstawie inwentaryzacji na jego długości. Dane
dotyczące uszkodzenia są zapisywane za pomocą rejestratora.
3. Podstawowe definicje
Szkodliwość
– jakościowa, dwustopniowa (mała – duża) ocena inwentaryzowanego uszkodzenia.
Szerokość
– jakościowa, dwustopniowa (mała – duża) ocena poprzecznego rozmiaru uszkodzenia
występującego na badanym pasie ruchu.
Zakres
– ilościowa miara występującego na badanym pasie ruchu uszkodzenia, podawana w m lub
m
2
.
4. Wykonywanie obmiaru uszkodzeń
Wyróżnia się trzy typy uszkodzeń:
posiadające dwa wymiary: podłużny i poprzeczny (pęknięcia siatkowe, łaty, ubytki),
posiadające jeden wymiar: albo podłużny albo poprzeczny (pęknięcia pojedyncze),
bezwymiarowe (wyboje).
Wymiar podłużny (długość) określa się jako różnicę współrzędnych (z dokładnością do 1 m) początku
i końca uszkodzenia.
Wymiar poprzeczny ocenia operator:
jako mały, jeżeli szerokość uszkodzenia jest mniejsza niż połowa szerokości pasa ruchu, i
jako duży, jeżeli szerokość uszkodzenia przekracza połowę szerokości pasa ruchu.
Ilościową miarą szerokości w pierwszym wypadku jest ½×B a w drugim B, gdzie B jest szerokością
ocenianego pasa ruchu w metrach.
•
Zakres uszkodzeń posiadających dwa wymiary jest obliczany jako iloczyn długości
i szerokości.
66
    Katalog typowych uszkodzeń nawierzchni bitumicznych
ZAŁĄCZNIK E
Krawędź pasa ruchu
(a)
(b)
B/2
B
B/2
L
L
Krawędź pasa ruchu
Rys. 1. Długość: L;
szerokość: (a) duża – miara szerokości B, (b)mała – miara szerokości B/2;
zakres: (a) L×B, (b) L×B/2,
gdzie B – szerokość pasa ruchu.
•
Zakres uszkodzeń jednowymiarowych jest równy:
ich długości jeżeli zaliczają się do uszkodzeń podłużnych,
ich szerokości jeżeli zaliczają się do uszkodzeń poprzecznych.
Krawędź pasa ruchu
(a)
(b)
(c)
B/2
B
B/2
L
Krawędź pasa ruchu
Rys. 2. Długość: (a) L, (b) i (c) – nie określa się;
Szerokość: (a) – nie określa się, (b) B, (c) B/2;
zakres: (a) L, (b) B, (c) B/2,
gdzie B – szerokość pasa ruchu.
•
Uszkodzenia bezwymiarowe są zliczane, a ich zakres na badanym odcinku drogi otrzymuje się
mnożąc liczbę uszkodzeń przez współczynnik którego wartość podaje instrukcja systemu.
67
Katalog typowych uszkodzeń nawierzchni bitumicznych
Krawędź pasa ruchu
1
2
3
m
Krawędź pasa ruchu
Rys. 3. Długość – nie określa się;
szerokość – nie określa się;
zakres: m×k
p
,
gdzie m oznacza liczbę uszkodzeń na odcinku o długości 100 m, k
p
jest
współczynnikiem przeliczeniowym.
Dla celów punktacji i oceny wskaźnikowej przyjmuje się, że:
•
zakres pęknięć pojedynczych jest sumą zakresów pęknięć pojedynczych podłużnych i
poprzecznych;
•
do zakresu łat o dużej szkodliwości dodawany jest zakres wybojów;
•
jako uszkodzenia dominujące przyjmuje się pęknięcia siatkowe oraz łaty. Oznacza to, że na
obszarze występowania tych uszkodzeń należy stosować podane niżej zasady zmian zakresu
uszkodzeń (pochłaniania).
UWAGA
:
!
podczas inwentaryzacji nie jest konieczne podejmowanie decyzji o pochłanianiu, działanie to
jest automatycznie wykonywane przez oprogramowanie systemu w trakcie przetwarzania
danych;
!
w przypadku wątpliwości co do szkodliwości uszkodzenia, należy kwalifikować je do
uszkodzeń o dużym stopniu szkodliwości.
Zasady pochłaniania:
•
na obszarze objętym pęknięciami siatkowymi o dużej szerokości nie uwzględnia się innych
uszkodzeń,
•
na obszarze objętym pęknięciami siatkowymi o małej szerokości wszystkie inne uszkodzenia o
dużej szerokości uwzględniane są jak uszkodzenia o małej szerokości,
•
na obszarze objętym łatami o dużej szerokości nie uwzględnia się ubytków ziaren lub lepiszcza,
•
na obszarze objętym łatami o małej szerokości ubytki ziaren lub lepiszcza o dużej szerokości
uwzględnia się jak ubytki o małej szerokości,
•
na obszarze objętym pęknięciami siatkowymi o małej szerokości i łatami o małej szerokości nie
uwzględnia się ubytków ziaren lub lepiszcza.
Obmiaru uszkodzeń dokonuje się dla każdego stopnia szkodliwości oddzielnie.
68
Katalog typowych uszkodzeń nawierzchni bitumicznych
ZAŁĄCZNIK E
5. Uszkodzenia nawierzchni bitumicznych
5.1. Lista uszkodzeń nawierzchni
W
ą zestawione zgodnie z wytycznymi SOSN uszkodzenia, rozpoznawane przy wykonywaniu
oceny wizualnej nawierzchni wg systemu SOWA-1.
Tab. 1. Lista uszkodzeń.
Lp Uszkodzenie
Jednostka
zakresu mała duża długości szerokości
Szkodliwość Określanie
1 Pęknięcie siatkowe
m
2
+ + + +
2
Pęknięcie pojedyncze podłużne
m
m
+
+
+
+
+
-
-
+
3 Wybój
m
2
- + - -
4Ła
m
2
+ + + +
5
Ubytki kruszywa i lepiszcza
m
2
- + + +
+
lub
-
oznaczają, że uszkodzenie jest lub nie jest charakteryzowane danym parametrem.
5.2. Pęknięcia siatkowe
5.2.1. Opis
Pęknięcia siatkowe są to wzajemnie przecinające się, nieregularnie rozmieszczone, poprzeczne,
podłużne i ukośne pęknięcia warstwy bitumicznej, dzielące jej powierzchnię na wieloboki.
5.2.2. Stopnie szkodliwości
Tab. 2. Określenie szkodliwości pęknięć siatkowych.
Szkodliwość
Opis uszkodzenia
Mała
Pęknięcia siatkowe o zamkniętych oczkach bez wykruszeń lub z niewielkimi
wykruszeniami na krawędziach
Duża
Pęknięcia siatkowe ze znacznymi wykruszeniami na krawędziach lub luźnymi
kawałkami nawierzchni
5.2.3. Zakres
Za pomocą dystansomierza
z dokładnością 1 m jest wyznaczana lokalizacja początku i końca
uszkodzenia. Za długość obszaru pęknięć siatkowych przyjmuje się różnicę zarejestrowanych
współrzędnych. Szerokość obszaru pęknięć siatkowych jest dwuwartościowa i zależna od oceny
zajętości pasa:
•
szerokość pasa ruchu (zajęte ponad 50 % szerokości),
•
pół szerokości pasa ruchu (zajęte nie więcej niż 50 % szerokości).
Zakres jest sumą iloczynów szerokości i długości obszarów pęknięć siatkowych zawartych w
odcinku o długości 100 m. Zakres jest standaryzowany do szerokości pasa 3 m
! Pęknięcia siatkowe występujące tylko w pasie o szerokości 20 cm przy krawędzi jezdni należy
inwentaryzować jako pęknięcie pojedyncze podłużne o stopniu szkodliwości takim,
jaki należałoby
∗
69
Pęknięcie pojedyncze poprzeczne
Dystansomierz współpracujący z rejestratorem uszkodzeń jest niezbędnym elementem systemu oceny
wizualnej wykonywanej w ruchu.
∗∗
Współczynnik standaryzujący jest równy 3/B, gdzie B jest rzeczywistą szerokością pasa ruchu.
       [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •