ustawa o ochronie dóbr kultury 1962,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 15 lutego 1962 r.
o ochronie dóbr kultury.
*
(tekst jednolity)
Rozdział I Przepisy ogólne ................................................................................. 1
Rozdział II Przedmiot ochrony ............................................................................ 2
Rozdział III Organy ochrony dóbr kultury............................................................ 3
Rozdział IV Rejestr zabytków ............................................................................. 5
Rozdział V Zakres ochrony zabytków................................................................. 6
Rozdział VI Użytkowanie zabytków nieruchomych ........................................... 11
Rozdział VII Wywóz dóbr kultury za granicę..................................................... 12
Rozdział VIII (skreślony)................................................................................... 12
Rozdział IX Kolekcja......................................................................................... 13
Rozdział X (skreślony)...................................................................................... 13
Rozdział XI Udostępnianie i upowszechnianie wiedzy o zabytkach .................. 13
Rozdział XII Opieka społeczna nad zabytkami................................................. 14
Rozdział XIII Przepisy karne............................................................................. 14
Rozdział XIV Przepisy przejściowe i końcowe.................................................. 16
Rozdział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Dobra kultury są bogactwem narodowym i powinny być chronione
przez wszystkich obywateli.
2. Organy rządowe i samorządowe są zobowiązane do zapewnienia warunków
prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony dóbr kultury.
3. Obowiązkiem właścicieli i użytkowników jest utrzymanie należących do nich
dóbr kultury we właściwym stanie.
Art. 2.
Dobrem kultury w rozumieniu ustawy jest każdy przedmiot ruchomy lub
nieruchomy, dawny lub współczesny, mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju
kulturalnego ze względu na jego wartość historyczną, naukową lub artystyczną.
Art. 3.
1. Celem ochrony dóbr kultury jest ich zachowanie, należyte utrzymanie
oraz społecznie celowe wykorzystanie i udostępnienie dla celów naukowych,
dydaktycznych i wychowawczych, tak aby służyły nauce oraz popularyzacji wiedzy i
sztuki, stanowiły trwały element rozwoju kultury i były czynnym składnikiem życia
współczesnego społeczeństwa.
2. Ochrona dóbr kultury polega na zabezpieczeniu ich przed zniszczeniem,
uszkodzeniem, dewastacją, zaginięciem lub wywozem za granicę, na zapewnieniu
im warunków trwałego zachowania, na opracowaniu dokumentacji naukowej,
ewidencji i rejestracji oraz na ich konserwacji, restauracji lub odbudowie, opartych
na zasadach naukowych.
Rozdział II
Przedmiot ochrony
Art. 4.
Ochronie prawnej, przewidzianej w przepisach ustawy, podlegają
następujące dobra kultury, zwane w ustawie "zabytkami":
1) wpisane do rejestru zabytków,
2) wpisane w muzeach do inwentarza i wchodzące w skład bibliotek, z wyjątkiem
materiałów wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego, którego
ochronę regulują odrębne przepisy,
3) inne, jeżeli ich charakter zabytkowy jest oczywisty, o ile nie podlegają ochronie
na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 5.
Pod względem rzeczowym przedmiotem ochrony mogą być w
szczególności:
1) dzieła budownictwa, urbanistyki i architektury, niezależnie od ich stanu
zachowania, jak historyczne założenia urbanistyczne miast i osiedli, parki i
ogrody dekoracyjne, cmentarze, budowle i ich wnętrza wraz z otoczeniem
oraz zespoły budowlane o wartości architektonicznej, a także budowle mające
znaczenie dla historii budownictwa;
2) obiekty etnograficzne, jak typowe układy zabudowy osiedli wiejskich i budowle
wiejskie szczególnie charakterystyczne oraz wszelkie urządzenia, narzędzia i
przedmioty będące świadectwem gospodarki, twórczości artystycznej, pojęć,
obyczajów i innych dziedzin kultury ludowej;
3) dzieła sztuk plastycznych - rzeźby, malarstwa, dekoracji, grafiki i
iluminatorstwa, rzemiosł artystycznych, broni, strojów, numizmatyki i
sfragistyki;
4) pamiątki historyczne, jak militaria ruchome, pola bitew, miejsca upamiętnione
walkami o niepodległość i sprawiedliwość społeczną, obozy zagłady oraz inne
tereny, budowle i przedmioty związane z ważnymi wydarzeniami
historycznymi lub z działalnością instytucji i wybitnych osobistości
historycznych;
5) obiekty archeologiczne i paleontologiczne, jak ślady terenowe pierwotnego
osadnictwa i działalności człowieka, jaskinie, kopalnie pradziejowe, grodziska,
cmentarzyska, kurhany oraz wszelkie wytwory dawnych kultur;
6) obiekty techniki i kultury materialnej, jak stare kopalnie, huty, warsztaty,
budowle, konstrukcje, urządzenia, środki transportu, maszyny, narzędzia,
instrumenty naukowe i wyroby szczególnie charakterystyczne dla dawnych i
nowoczesnych form gospodarki, techniki i nauki, gdy są unikatami lub wiążą
się z ważnymi etapami postępu technicznego;
7) rzadkie okazy przyrody żywej lub martwej, jeżeli nie podlegają przepisom o
ochronie przyrody;
8) materiały biblioteczne, jak rękopisy, autografy, iluminacje, starodruki,
pierwodruki, druki-unikaty i inne cymelia, mapy, plany, nuty, ryciny, inne
zapisy obrazu lub dźwięku, instrumentaria, oprawy;
9) kolekcje i zbiory, posiadające wartość artystyczną lub historyczną jako całość,
niezależnie od rodzaju i wartości poszczególnych składników, jeżeli nie
wchodzą w skład narodowego zasobu archiwalnego;
10) pracownie i warsztaty wybitnych twórców i działaczy, jak również dokumenty i
przedmioty związane z ich życiem i działalnością;
11) inne przedmioty nieruchome i ruchome, zasługujące na trwałe zachowanie ze
względu na ich wartość naukową, artystyczną lub kulturalną;
12) krajobraz kulturowy w formie ustanawianych stref ochrony konserwatorskiej,
rezerwatów i parków kulturowych.
Art. 6.
1. Zabytki nieruchome o szczególnej wartości dla kultury narodowej mogą
być na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego uznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za pomniki historii.
2. Pomniki historii przedstawiane są Komitetowi Dziedzictwa Światowego w
celu wpisania na "Listę dziedzictwa światowego" i objęcia ich ochroną na podstawie
Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego,
przyjętej w Paryżu w dniu 16 listopada 1972 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 32, poz. 190 i
191).
3. Organizację i sposób ochrony pomników historii określi minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w drodze rozporządzenia.
Rozdział III
Organy ochrony dóbr kultury
Art. 7.
Naczelny nadzór nad ochroną dóbr kultury należy do ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Art. 7a.
(1)
Służbą Ochrony Zabytków kieruje minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego przy pomocy Generalnego Konserwatora
Zabytków będącego sekretarzem lub podsekretarzem stanu w urzędzie
obsługującym tego ministra.
Art. 8.
1. Ochronę dóbr kultury sprawują następujące organy:
1)
(2)
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego przy
pomocy Generalnego Konserwatora Zabytków,
2)
(3)
(skreślony),
3) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego konserwatora zabytków jako
kierownika wojewódzkiej Służby Ochrony Zabytków wchodzącej w skład
zespolonej administracji wojewódzkiej,
4) dyrektorzy (kierownicy) muzeów w stosunku do zabytków znajdujących się w
muzeach,
5) dyrektor Ośrodka Dokumentacji Zabytków, kierujący centralną ewidencją dóbr
kultury,
6) dyrektorzy (kierownicy) jednostek organizacyjnych powołanych do ochrony
zabytków,
7) Biblioteka Narodowa w Warszawie i biblioteki wyznaczone przez ministra
właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w
porozumieniu z właściwymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) i
Polską Akademią Nauk, w stosunku do zabytkowych materiałów
bibliotecznych w zakresie im zleconym.
2. Wojewódzki konserwator zabytków wykonuje w imieniu wojewody zadania i
kompetencje Służby Ochrony Zabytków określone w ustawie i przepisach
odrębnych.
3. Wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na
wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków lub za jego zgodą.
4. Zastępcę wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda,
na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków.
5. Wojewódzki konserwator zabytków kieruje wojewódzkim oddziałem Służby
Ochrony Zabytków.
6.
(4)
W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach
związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Służby Ochrony Zabytków,
organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki konserwator
zabytków i jako organ wyższego stopnia minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego.
7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może tworzyć
delegatury wojewódzkiego oddziału Służby Ochrony Zabytków. Kierownik
delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego konserwatora zabytków,
prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne.
8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego
zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie spraw z zakresu
właściwości wojewódzkiego konserwatora zabytków, w tym wydawanie w jego
imieniu decyzji administracyjnych, gminom i powiatom, a także związkom gmin i
powiatów, położonym na terenie województwa.
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w
drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich oddziałów Służby
Ochrony Zabytków.
Art. 8a.
Ochronę dóbr kultury w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami
sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 9.
Bezpośredni nadzór nad państwowymi kolekcjami i zbiorami
pozamuzealnymi sprawują minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, inni ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), osoby prawne oraz
jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, stosownie do swojego
zakresu działania.
Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
powołuje i odwołuje organy opiniodawcze do zagadnień związanych z ochroną
dziedzictwa kulturowego, a także specjalistów z określonych dziedzin ochrony
zabytków jako rzeczoznawców uprawnionych do wydawania ocen i opinii w danym
zakresie wiedzy.
2.
(5)
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może
tworzyć, w drodze rozporządzenia, specjalistyczne jednostki organizacyjne,
powoływane w celu ochrony zabytków, nadając im statut określający w
szczególności zakres kompetencji jednostki organizacyjnej, obszar oraz formy jej
działalności, a także zasady współdziałania z innymi organami ochrony dóbr kultury.
3.
(6)
(skreślony).
Art. 11.
1.
(7)
Obowiązkiem wojewodów i organów jednostek samorządu
terytorialnego jest dbałość o dobra kultury i podejmowanie działań ochronnych oraz
uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między innymi w wojewódzkich i
miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach i w prawie
miejscowym.
2.
(8)
Plany, o których mowa w ust. 1, uzgadniane są z właściwym wojewódzkim
konserwatorem zabytków.
3. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) w gminach, w których nie zostali powołani
konserwatorzy zabytków, obowiązany jest wydawać zarządzenia w celu
zabezpieczenia zabytku w nagłych przypadkach i niezwłocznie zawiadamiać o tym
właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Art. 12.
1.
(9)
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
może powierzyć, w drodze porozumienia, dyrektorom (kierownikom) instytucji
kultury, dla których jest organizatorem, wykonywanie określonych zadań w zakresie
ochrony zabytków, w tym wydawanie decyzji administracyjnych.
2.
(10)
(skreślony).
3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego
zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie, w jego imieniu,
niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji
administracyjnych, dyrektorom (kierownikom) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorom
(kierownikom) specjalistycznych jednostek organizacyjnych powołanych w celu
ochrony dóbr kultury.
4. Powierzenie spraw, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, na rzecz
dyrektorów (kierowników) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorów (kierowników)
jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3, może nastąpić za zgodą
właściwego dla tych muzeów, bibliotek lub jednostek organizatora bądź organu
nadzoru.
Rozdział IV
Rejestr zabytków
Art. 13.
1. Wojewódzki konserwator zabytków prowadzi rejestr zabytków
znajdujących się na terenie województwa.
2.
(11)
Wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) są zobowiązani do
prowadzenia ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, a
znajdujących się na terenie ich działania.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •