ustawa01, studia, oligo, ustawodastwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 1997 Nr 123 poz. 776
USTAWA
z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych
1)
Opracowano na pod-
stawie: tj. Dz.U. z
2008 r. Nr 14, poz.
92, Nr 223, poz. 1463,
Nr 227, poz. 1505, Nr
237, poz. 1652, z 2009
r. Nr 6, poz. 33.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa dotyczy osób, których niepełnosprawność została potwierdzona orzecze-
niem:
1) o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni nie-
pełnosprawności określonych w art. 3 lub
2) o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych
przepisów, lub
3) o niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16 roku życia
– zwanych dalej „osobami niepełnosprawnymi”.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) najniższym wynagrodzeniu - oznacza minimalne wynagrodzenie za pracę
obowiązujące w styczniu danego roku, ustalone na podstawie odrębnych
przepisów;
2) osobie niepełnosprawnej bezrobotnej lub niepełnosprawnej poszukującej
pracy – oznacza to osobę niepełnosprawną bezrobotną lub niepełnosprawną
poszukującą pracy w rozumieniu
przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziała-
niu bezrobociu
2)
;
3) organizacjach pozarządowych – oznacza to stowarzyszenia, związki, izby
oraz organizacje pracodawców i pracobiorców w szczególności działające
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27
listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrud-
nienia i pracy (Dz. Urz. WE L 303 z 02.12.2000).
Danedotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie – z
dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej – dotyczą ogłosze-
nia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.
2)
Obecnie: przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stosownie do art. 145 usta-
wy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99,
poz. 1001), która weszła w życie z dniem 1 czerwca 2004 r.
2009-02-02
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
na rzecz osób niepełnosprawnych, tworzone na podstawie odrębnych prze-
pisów;
4) przeciętnym wynagrodzeniu – oznacza to przeciętne miesięczne wynagro-
dzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia
następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Staty-
stycznego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Spo-
łecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.
3)
);
4a) kosztach płacy – oznacza to wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez
pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i
wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na
Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5) uczestnictwie w życiu społecznym – oznacza to możliwość pełnienia ról
społecznych oraz pokonywania barier, w szczególności psychologicznych,
architektonicznych, urbanistycznych, transportowych i w komunikowaniu
się;
6) wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych – oznacza to przeciętny
miesięczny udział procentowy osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ogó-
łem, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy;
7) warunkach pracy chronionej – oznacza to warunki, o których mowa w art.
28 albo art. 29, i uzyskanie statusu zakładu pracy chronionej albo zakładu
aktywności zawodowej;
8)
przystosowanym stanowisku pracy osoby niepełnosprawnej – oznacza to
stanowisko pracy, które jest oprzyrządowane i dostosowane odpowiednio
do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności;
9)
staroście – oznacza to także prezydenta miasta na prawach powiatu;
10)
niepełnosprawności – oznacza to trwałą lub okresową niezdolność do wy-
pełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia
sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy;
<11) psie asystującym - oznacza to odpowiednio wyszkolonego i specjalnie
oznaczonego psa, w szczególności psa przewodnika osoby niewidomej
lub niedowidzącej oraz psa asystenta osoby niepełnosprawnej ruchowo,
który ułatwia osobie niepełnosprawnej aktywne uczestnictwo w życiu
społecznym.>
Dodany pkt 11 w art.
2 wchodzi w życie z
dn. 19.06.2009 r.
(Dz.U. z 2008 r. Nr
223, poz. 1463).
Rozdział 2
Orzekanie o niepełnosprawności
Art. 3.
1. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów
określonych ustawą:
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz.
593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz.
1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i
1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 208, poz. 1534 oraz z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 82,
poz. 558, Nr 191, poz. 1368 i 1369 i Nr 200, poz. 1445.
2009-02-02
 ©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
1) znaczny;
2) umiarkowany;
3) lekki.
2. Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi także podstawę do
przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 4.
1. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną spraw-
nością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warun-
kach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub
długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samo-
dzielnej egzystencji.
2. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną
sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w wa-
runkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy
innych osób w celu pełnienia ról społecznych.
3. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej spraw-
ności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wyko-
nywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych
kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub ma-
jąca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy
pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki
techniczne.
4. Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności orga-
nizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób
podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samo-
obsługę, poruszanie się i komunikację.
5. Zaliczenie do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oso-
by, o której mowa w ust. 1 lub 2, nie wyklucza możliwości zatrudnienia tej oso-
by u pracodawcy niezapewniającego warunków pracy chronionej, w przypad-
kach:
1) uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu
przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej;
2) zatrudnienia w formie telepracy.
Art. 4a.
1. Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnospraw-
nych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywa-
nym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długo-
trwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapew-
nienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb
życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wie-
ku.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z mi-
nistrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, kryteria
oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia.
2009-02-02
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
Art. 5.
Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:
1) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2, i nie-
zdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
pieczeń Społecznych traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym
stopniu niepełnosprawności;
1a) niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust.
5 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o
znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 usta-
wy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiar-
kowanym stopniu niepełnosprawności;
3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3, oraz
celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 ustawy
wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim
stopniu niepełnosprawności.
Art. 5a.
1. Osoby posiadające ważne orzeczenia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów,
niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, o których mowa w art. 62, oraz
orzeczenia, o których mowa w art. 5, mogą składać do zespołu do spraw orzeka-
nia o niepełnosprawności wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności i
wskazań, o których mowa w art. 6b ust. 3, dla celów korzystania z ulg i upraw-
nień na podstawie odrębnych przepisów.
2. W postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 1, zespół do spraw orzeka-
nia o niepełnosprawności wydaje orzeczenie, w którym:
1) stopień niepełnosprawności określa się na podstawie przedłożonych orze-
czeń, o których mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami, o których mowa w
art. 5 i 62;
2) wskazania, o których mowa w art. 6b ust. 3, ustala się stosownie do naru-
szonej sprawności organizmu i ograniczeń funkcjonalnych uzasadniających
korzystanie z ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.
3. Zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności ma prawo żądać od właści-
wych organów rentowych udostępnienia kopii orzeczeń, o których mowa w ust.
1, a organy te są obowiązane do ich udostępniania.
4. Od orzeczenia, o którym mowa w ust. 2, nie służy odwołanie.
Art. 6.
1. Powołuje się zespoły orzekające o niepełnosprawności:
1) powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako pierw-
sza instancja;
2) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako dru-
ga instancja.
1a. Wydatki związane z tworzeniem i działalnością zespołów są pokrywane ze środ-
ków finansowych budżetu państwa. Wydatki te mogą być również pokrywane ze
środków finansowych jednostek samorządu terytorialnego.
2009-02-02
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
2. Właściwość miejscową powiatowego i wojewódzkiego zespołu do spraw orze-
kania o niepełnosprawności ustala się według miejsca stałego pobytu w rozu-
mieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych.
3. Właściwość miejscową zespołu orzekającego o niepełnosprawności ustala się
według miejsca pobytu w przypadku osób:
1) bezdomnych;
2) przebywających poza miejscem stałego pobytu ponad dwa miesiące ze
względów zdrowotnych lub rodzinnych;
3) przebywających w zakładach karnych i poprawczych;
4) przebywających w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia w ro-
zumieniu przepisów o pomocy społecznej.
4. W przypadku osób, o których mowa w ust. 3 pkt 2–4, zespół orzekający o nie-
pełnosprawności jest obowiązany przesłać zawiadomienie o wydanym orzecze-
niu do powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności właści-
wego zgodnie z ust. 2.
Art. 6a.
1. Starosta w ramach zadań z zakresu administracji rządowej powołuje i odwołuje
powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności, zwany dalej „po-
wiatowym zespołem”, po uzyskaniu zgody wojewody oraz przedkłada wojewo-
dzie informacje o realizacji zadań.
2. Wojewoda po zasięgnięciu opinii starostów ustala obszar działania powiatowego
zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, który może obejmować swo-
im zasięgiem więcej niż jeden powiat, oraz siedziby wyjazdowych składów
orzekających w powiatach, w których nie powołano powiatowego zespołu.
3. Powiatowy zespół działający w mieście na prawach powiatu może być nazwany
„miejskim zespołem do spraw orzekania o niepełnosprawności”. Przepis ust. 1
stosuje się odpowiednio.
4. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności, zwany dalej „wo-
jewódzkim zespołem”, powołuje i odwołuje wojewoda.
Art. 6b.
1. Powiatowe zespoły orzekają na wniosek osoby zainteresowanej lub jej przed-
stawiciela ustawowego albo, za ich zgodą, na wniosek ośrodka pomocy społecz-
nej.
2. Ośrodki pomocy społecznej mogą uczestniczyć na prawach strony w sprawach,
w których orzekają powiatowe zespoły.
3. W orzeczeniu powiatowego zespołu, poza ustaleniem niepełnosprawności lub
stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte wskazania dotyczące w
szczególności:
1) odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości
danej osoby;
2) szkolenia, w tym specjalistycznego;
3) zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej;
4) uczestnictwa w terapii zajęciowej;
2009-02-02
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •