UBÓSTWO DOBROWOLNE, Religijne, Różne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
UBÓSTWO DOBROWOLNE
O Panie, który będąc bogaty, stałeś się ubogim, spraw, aby Twoje ubóstwo ubogaciło mnie (2 Kor 8, 9)
„Matka — Kościół cieszy się, że w łonie jego znajdują się liczni mężczyźni i niewiasty, którzy dokładnie
naśladują wyniszczenie Zbawiciela i wyraźnie je ukazują, przyjmując ubóstwo w wolności synów
Bożych” (
KK 42
). Dobrowolne ubóstwo, obrane przez ślub lub przez szczególną obietnicę, wyróżnia
tych, którzy poświęcając się całkowicie Bogu, doskonale pragną uczestniczyć „w ubóstwie Chrystusa,
który będąc bogaty, dla nas sta! się ubogi, aby nas ubóstwem swoim ubogacić” (
DZ 13
). Dobrowolne
ubóstwo obiera się więc z miłości; kto miłuje, istotnie pragnie upodobnić się do osoby umiłowanej,
dzielić we wszystkim jej życie i losy, stosować się jak najbardziej do jej rad. Ślub ubóstwa ukazuje się
w ten sposób jako doskonałe wypełnienie nauki Chrystusa o ubóstwie ewangelicznym. Kto składa taki
ślub lub równoznaczną obietnicę, nie patrzy na życie ubogie jako ciężar lub potrzebę ekonomiczną, lecz
jako na idea!; ideał się kocha, a nie niszczy się go, idzie się za nim, a nie ucieka od niego, żyje się nim
i broni się go za wszelką cenę.
Zakonnik wybrał ubóstwo nie na jeden dzień czy rok, lecz na wszystkie dni swego życia: na czas zdrowia
i choroby, na okres młodości i starości. Zakonnik nie chce bogacić się: pracuje i trudzi się jako biedny,
ponieważ Jezus trudził się i pracował, lecz nie pracuje po to — jak to słusznie może czynić laik — by
poprawić swoje warunki życia. Oddaje się na służbę Boga i bliźniego z całkowitą bezinteresownością,
i właśnie ponieważ nic nie hamuje jego oddania, postanowił tutaj na ziemi żyć „jako biedny, wzgardzony,
opuszczony, spragniony, bez drogi i pozbawiony czegokolwiek, spodziewając się wszystkiego w niebie”
(
J.K: Lt. 19
). „Bóg pragnie — mówi św. Jan od Krzyża — aby zakonnik w takim stopniu był
zakonnikiem, by ze wszystkim skończył i by wszystko skończyło się dla niego. On bowiem chce być sam
jego skarbem, pociechą i chwałą pełną szczęśliwości” (
Lt. 9
).

Ubóstwo jest to dobro, które zawiera w sobie wszystkie dobra, jest to wysokie panowanie nad
wszystkimi dobrami tego świata, bo uczy nas nimi gardzić. Co mi znaczą królowie i panowie, ich
skarby i łaski, gdybym z tego powodu choćby w najmniejszej rzeczy miała obrazić Ciebie, o Boże
mój? Albo na co mi potrzebne honory, kiedy rozumiem, jak wielkim zaszczytem jest być
prawdziwie ubogim?...
Prawdziwe ubóstwo, dla samego Boga podjęte, takie ma w sobie dostojeństwo, iż niczyjej łaski
nie potrzebuje, a troszczy się tylko o to, by podobać się Tobie...
Niechaj święte ubóstwo będzie naszym godłem... o Panie, spraw, aby ubóstwo było naszym
sztandarem i abyśmy je zachowywali wszędzie: w domu, w szatach, w słowach, a szczególnie
w myślach...
O Królu nasz, spraw, abyśmy naśladowali Cię przynajmniej w malej rzeczy; Ty za dom miałeś
stajnię w Betlejem i tam urodziłeś się, oraz krzyż, na którym umarłeś. Nic było to na pewno
mieszkanie, w którym można było przebywać z przyjemnością! (
Św. Teresa od Jezusa; Droga
doskonałości 2,5–9
).

Ubóstwo jest skarbem ukrytym na roli ewangelicznej; aby ja nabyć, trzeba wszystko sprzedać.
Kto pragnie osiągnąć szczyt świętego ubóstwa, musi wyrzec się roztropności ludzkiej, pozbyć się
wszelkiego posiadania i ogołocony rzucić się w Twoje ramiona, o Chryste ukrzyżowany.
Ty, o Panie, upodobałeś sobie ubóstwo; i ja uważam za godność królewską i niezwykle
szlachectwo naśladując Cię, bo będąc bogatym, dla nas stałeś się potrzebującym. Aby posiąść
fałszywe bogactwa, nie chcę pozbywać się tej godności królewskiej, jaką Ty wziąłeś na siebie dla
nas, by nas wzbogacić swoim ubóstwem i uczynić nas prawdziwie ubogimi w duchu, jako królów
i dziedziców Królestwa (
zob. św. Franciszek z Asyżu
).
O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. II, str. 201
Created with novaPDF Printer (
). Please register to remove this message.
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • emaginacja.xlx.pl

    •